Biz Üç Kişiydik - Ahmet Kaya

Biz üç kişiydik;

Bedirhan, Nazlıcan ve ben

Üç ağız, üç yürek, üç yeminli fişek!

Adımız bela diye yazılmıştı dağlara taşlara

Boynumuzda ağır vebal, koynumuzda çapraz tüfek

El tetikte, kulak kirişte ve sırtımız toprağa emanet

Baldıran acısıyla ovarak üşüyen ellerimizi

Yıldız yorgan altında birbirimize sarılırdık

Deniz çok uzaktaydı ve dokunuyordu yalnızlık

Gece uçurum boylarında, uzak çakal sesleri

Yüzümüze, ekmeğimize, türkümüze çarpar geçerdi

Göğsüne kekik sürerdi Nazlıcan, tüterdi buram buram

Gizlice ona bakardık, yüreğimiz göçerdi

Belki bir çoban kavalında yitirdik Nazlıcan’ı

Ateşböcekleriyle bir oldu, kırpışarak tükendi

Bir narin kelebek ölüsü bırakıp tam ortamıza

Kurşun gibi, mayın gibi tutuşarak tükendi

Oy Nazlıcan;

vahşi bayırların maralı

Nazlıcan;

saçları fırtınayla taralı

Sen de böyle gider miydin yıldızlar ülkesine?

Oy Nazlıcan, oy, canevinden yaralı

Nazlıcan;

serin yayla çiçeği

Nazlıcan;

deli dolu heyecan

Göğsümde bir sevda kelebeği

Nazlıcan, ah Nazlıcan

Artık yenilmiş ordular kadar eziktik, sahipsizdik

Geçip gittik, parka ve yürek paramparça

Gerisi ölüm duygusu, gerisi sağır sessizlik

Geçip gittik, Nazlıcan boşluğu aramızda

Bedirhan’ı bir gedikte sırtından vurdular

Yarıp çıkmışken nice büyük ablukaları

Omuzdan kayan bir tüfek gibi usulca

Titredi ve iki yana düştü kolları

Ölüm bir ısırgan otu gibi sarmıştı her yanını

Devrilmiş bir ağaçtı ay ışığında gövdesi

Uzanıp bir damla yaş ile dokundum kirpiklerine

Göğsümü çatlatırken nabzımın tükenmiş sesi

Sanki bir şakaydı bu, birazdan uyanacaktı

Birazdan ateşi karıştırıp bir cigara saracaktı

Oysa ölüm sadık kalmıştı randevusuna, ah

O da Nazlıcan gibi bir daha olmayacaktı

Ey Bedirhan;

katran gecelerin heyulası

Ey Bedirhan;

kancık pusuların belası

Sen de böyle bitecek adam mıydın?

Konuşsana!

Ey Bedirhan;

ey mezarı kartal yuvası

Bedirhan;

mor dağların kaçağı

Bedirhan;

mavi gözleri şahan

Zulamda suskun gece bıçağı

Bedirhan, ah Bedirhan

Biz üç kişiydik;

Üç intihar çiçeği;

Bedirhan, Nazlıcan ve ben

Suphi!

Eravamo in tre;

Bedirhan, Nazlıcan e I

Tre bocche, tre cuori, tre cartucce giurate!

Il nostro nome è stato scritto come guai sulle montagne e sulle pietre

Pesante peste sul nostro collo, fucile incrociato nel nostro petto

Mano sul grilletto, orecchio sulla trave e le nostre spalle a terra

Strofinandoci le mani fredde con il dolore della cicuta

Ci abbracciavamo sotto la trapunta a stella

Il mare era lontano e la solitudine era commovente

Voci di sciacallo lontane sulle alture delle scogliere di notte

Colpirebbe le nostre facce, il nostro pane, il nostro tacchino.

Nazlıcan si strofinava il timo sul petto, fumava.

L'avremmo fissata di nascosto, i nostri cuori sarebbero affondati

Forse abbiamo perso Nazlıcan in una pipa da pastore.

Divenne tutt'uno con le lucciole, si consumò in un batter d'occhio

Lasciando una delicata farfalla morta proprio nel nostro ambiente

Come piombo, bruciato come una mina

Vota Nazlıcan;

meraviglia di colline selvagge

Nazlicano;

i suoi capelli sono pettinati

Andresti così nella terra delle stelle?

Oy Nazlıcan, Oy, ferito dalla sua casa

Nazlicano;

fresco fiore dell'altopiano

Nazlicano;

eccitazione pazzesca

Una farfalla d'amore sul mio petto

Nazlicano, oh Nazlicano

Adesso eravamo zoppi come eserciti sconfitti, eravamo derelitti

Siamo passati, al parco e il cuore lacerato

Il resto è sensazione di morte, il resto è silenzio sordo

Siamo passati, Nazlıcan divario tra di noi

Hanno sparato a Bedirhan alla schiena in una breccia.

Molti grandi blocchi

Dolcemente come un fucile che scivola via dalla spalla

Tremò e le sue braccia caddero ai lati

La morte lo aveva circondato come un'ortica.

Era un albero caduto, il tronco al chiaro di luna

Ho allungato una mano e ho toccato le tue ciglia con una lacrima

Il suono del mio battito si esauriva mentre mi spezzavo il petto

Era come se fosse uno scherzo, si sarebbe svegliato presto

Presto avrebbe acceso il fuoco e si sarebbe arrotolato una sigaretta.

Ma la morte è stata fedele alla sua nomina, ah

Non sarebbe più come Nazlıcan

Ehi Bedirhan;

spettro delle notti di catrame

Ehi Bedirhan;

il flagello degli agguati di puttana

Eri tu l'uomo per finire così?

Parla con me!

Ehi Bedirhan;

oh tomba nido d'aquila

Bedirhan;

fuggitivo dei monti purpurei

Bedirhan;

splendidi occhi azzurri

Coltello notturno silenzioso nella mia scorta

Bedirhan, oh Bedirhan

Eravamo in tre;

Tre fiori suicidi;

Bedirhan, Nazlıcan e I

Subciao!