A Penumbra - Ana Moura

Uma noite em claro estou, eu não sei rezar

Pensamento inútil vou tentar-me anular

Fiquei triste, triste sou, eu não sei rezar

Vem que a alma se afunda

Nesta imensa penumbra

Que a noite me está morrendo

Que a noite me está morrendo

Minha noite um brilho tem, um sinal plebeu

Não tenho malícia mãe, o discuido é teu

O amor não se nega nem a quem nega o seu

Uma noite em claro estou a saber de mim

À flor da minh’alma sou princípio do fim

Quem me prendeu, quem me amou

Não cuidou de mim

Półcień

W noc przejrzystą jestem i nie umiem się modlić

Kusi mnie by zbędną myśl iść i unieważnić

Byłam smutna, smutna jestem, nie umiem się modlić

Dusza ma pogrążona

W tym ogromnym półcieniu

Co noc mi umierająca

Co noc mi umierająca

Moja noc ma blask, swój znak, taki zwykły znak

Nie jestem złośliwa mamo, twa jest nieostrożna

Miłość nie neguje nie i jej nie zaprzecza

W noc przejrzystą jestem i, we mnie nic nie umiem

Jestem kwiatem duszy mej i końca początkiem

Kto mnie więził, umiłował

I nie troszczył o mnie

Dusza ma pogrążona

W tym ogromnym półcieniu

Co noc mi umierająca

Co noc mi umierająca