Rumo Ao Sul - Ana Moura

Estou na estrada p’ra onde eu já não quero ir

No escritório esta tarde foi tudo p’ra me deprimir

A buzina apressada de um carro que me quer passar

Na portagem um rosto indiferente diz-me para pagar

Rumo ao sul, sem amor, devagar

O meu sonho faz-se ao mar

Seu amor rumo ao sul

O meu céu perdeu o azul

Volto as costas às luzes brilhantes da cidade mãe

Sou sombra impiedosa do apego a quem já não se tem

Sei que ao fim desta estrada há uma casa que suponho ter

E a vontade indomável que teima em me querer perder

Jestem w drodze stamtąd, gdzie już nie chcę iść

Dziś w biurze wszystko sprzysięgło się, żeby mnie zdeprymować

Niecierpliwy klakson samochodu, który próbuje mnie wyprzedzić

Obojętna twarz z budce karze mi zapłacić

Biorę kurs na południe, bez miłości, powoli

Mój sen rusza w morze

Bez miłości, biorę kurs na południe

Moje niebo utraciło błękit

Odwracam się plecami do błyszczących świateł rodzimego miasta

Jestem bezlitosnym cieniem przywiązania, którego już się nie czuje

Wiem, że na końcu tej drogi jest dom, który, jak sądzę, posiadam

I nieposkromione pragnienie, które uparcie chce mnie zgubić