Полуднева спека - Ани Лорак

Люблю" - сказала тобі, як в останній раз

«Люблю, люблю» — прошепотів, прошепотів.

Але я втечу туди, де цвітуть сади, маю спокій де,

Ти мене знайдеш завжди лише там, де океан гуде.

Приспів:

Полуднева спека, синя даль, довге літо на березі втіх,

Прохолоди нема ніде, на жаль, лід, як марево, тінь, як міф,

Зупиняється час на день, на вік, там, де спокою жду тебе.

Острови, під безоднею небес, самотні острови.

Втома світ обійма і гойдає світ.

Лиш там нарешті наодинці я сама.

Марних буднів вже нема,

Спогадів нема і спокус твоїх,

Я на мить ніде, все йде, як іде,

Де океан гуде.

Приспів:

Полуднева спека, синя даль, довге літо на березі втіх,

Прохолоди нема ніде, на жаль, лід, як марево, тінь, як міф,

Зупиняється час на день, на вік, там, де спокою жду тебе.

Острови, під безоднею небес, самотні острови.

…Марних буднів вже нема,

Спогадів нема, і спокус твоїх,

Я на мить ніде, все йде, як іде,

Де океан гуде.

Я на тих островах,

У затоках сподівань,

У лагунах снів,

Де так хороше мені.

Приспів:

Полуднева спека, синя даль, довге літо на березі втіх,

Прохолоди нема ніде, на жаль, лід, як марево, тінь, як міф,

Зупиняється час на день, на вік, там, де спокою жду тебе.

Острови, під безоднею небес, самотні острови.

Полуднева спека, синя даль, довге літо на березі втіх,

Прохолоди нема ніде, на жаль, лід, як марево, тінь, як міф,

Зупиняється час на день, на вік, там, де спокою жду тебе.

Острови, під безоднею небес.

Полуднева спека, синя даль, довге літо на березі втіх,

Прохолоди нема ніде, на жаль, лід, як марево, тінь, як міф…

Ti amo", ti ha detto l'ultima volta

"Io amo, io amo" - sussurrò, sussurrò.

Ma fuggirò dove fioriscono i giardini, ho pace dove,

Mi troverai sempre solo dove l'oceano ronza.

Coro:

Calore di mezzogiorno, lontananza azzurra, lunga estate sulla riva della consolazione,

Non c'è freschezza da nessuna parte, sfortunatamente, il ghiaccio è come un fantasma, l'ombra è come un mito,

Il tempo si ferma per un giorno, per un'età, dove la pace ti aspetta.

Isole, sotto l'abisso del cielo, isole solitarie.

La fatica abbraccia il mondo e scuote il mondo.

Solo lì sono finalmente solo.

La vana quotidianità non c'è più,

Non ci sono ricordi delle tue tentazioni,

Non sono da nessuna parte per un momento, tutto va come va,

L'oceano è in fermento.

Coro:

Calore di mezzogiorno, lontananza azzurra, lunga estate sulla riva della consolazione,

Non c'è freschezza da nessuna parte, sfortunatamente, il ghiaccio è come un fantasma, l'ombra è come un mito,

Il tempo si ferma per un giorno, per un'età, dove la pace ti aspetta.

Isole, sotto l'abisso del cielo, isole solitarie.

… Non c'è più la vana quotidianità,

Non ci sono ricordi, e le tue tentazioni,

Non sono da nessuna parte per un momento, tutto va come va,

L'oceano è in fermento.

Sono su quelle isole

Nelle baie della speranza,

Nelle lagune dei sogni,

Dove è così buono con me.

Coro:

Calore di mezzogiorno, lontananza azzurra, lunga estate sulla riva della consolazione,

Non c'è freschezza da nessuna parte, sfortunatamente, il ghiaccio è come un fantasma, l'ombra è come un mito,

Il tempo si ferma per un giorno, per un'età, dove la pace ti aspetta.

Isole, sotto l'abisso del cielo, isole solitarie.

Calore di mezzogiorno, lontananza azzurra, lunga estate sulla riva della consolazione,

Non c'è freschezza da nessuna parte, sfortunatamente, il ghiaccio è come un fantasma, l'ombra è come un mito,

Il tempo si ferma per un giorno, per un'età, dove la pace ti aspetta.

Isole sotto l'abisso del cielo.

Calore di mezzogiorno, lontananza azzurra, lunga estate sulla riva della consolazione,

Non c'è frescura da nessuna parte, purtroppo il ghiaccio è come un fantasma, l'ombra è come un mito...