Want Er Is Niemand (En Nou Ik) - Armand

Je komt van school al dan niet

met 'n papiertje in je hand.

Dan met 'n trap de maatschappij in

en aan iedereen 't land.

Je haar is te lang en je ogen staan flauw

En je rookt veel te veel,

ach ze kijken zo nauw

En weet jij veel, je krijgt 'n meisje,

belooft haar eeuwige trouw.

Ze komt mee thuis je stelt ze voor

en dan ga je weer gauw.

Want er is niemand die echt iets om je geeft,

Je staat alleen in een wereld

die voor zichzelf leeft.

Ze zeggen, doe net als een ander

en loop in 't gareel,

Doe je het niet, weet je wel beter,

krijg je 't mes op de keel!

Je kunt op vakantie met

vijf-en-twintig piek in je zak.

Je betaalt je staangeld voor je tent,

dan ben je blut, totaal platzak.

Je eet van vreemden, of van vrienden mee,

je scharrelt wat bij elkaar

En als ze 't zouden merken,

nou dan ben je toch nog met een paar,

Maar de strijd om zelfbehoud verlies je,

omdat men dat volstrekt niet duldt.

Je bent uiteindelijk zelf de dupe,

maar je pa treft alle schuld.

En heb je vrienden, krijg je op je brood:

Breng dat schoelie niet in huis!

Men scheldt je uit voor asociale schoft

en meer van dat gespuis.

In onze tijd — dat komt er altijd aan te pas —

Toen was de jeugd lang niet zo slecht

en dan grijp je naar je jas

En je denkt er over na:

Is 't werk’lijk zo gesteld?

En wat dan nog!

Maar als je 't huis uit moet, waar haal je dan je geld?

Che tu venga o meno da scuola

con un pezzo di carta in mano.

Poi nella società con un calcio

e a tutti nel paese.

I tuoi capelli sono troppo lunghi e i tuoi occhi sono spenti

E fumi troppo,

oh guardano così da vicino

E sai molto, stai avendo una ragazza,

promette la sua fedeltà eterna.

Lei torna a casa tu le presenti 

e poi vai di nuovo presto.

Perché non c'è nessuno che si preoccupa veramente di te,

Sei solo in un mondo

che vive per se stesso.

Dicono, comportati come qualcun altro

e cammina in fila,

Se non lo fai, sai meglio,

porta il coltello alla gola!

Puoi andare in vacanza con

venticinque dollari in tasca.

Paghi la tua controstallia per la tua tenda,

allora sei al verde, completamente al verde.

Mangi da sconosciuti o da amici,

raschiare insieme

E se se ne sono accorti,

bene allora sei ancora con pochi,

Ma la lotta per l'autoconservazione che perdi,

perché è assolutamente inaccettabile.

Alla fine sei tu stesso la vittima,

ma la colpa è di tuo padre.

E hai amici, ti prendi il pane:

Non portare quello stronzo in casa!

Sei rimproverato per bastardo antisociale

e più di quella feccia.

Nel nostro tempo —entra sempre in gioco —

Allora, la giovinezza non era poi così male

e poi prendi il cappotto

E tu ci pensi :

Funziona così?

E allora!

Ma se devi uscire di casa, dove prendi i soldi?