Látum Okkur Sjá - Árstíðir

Þor' ekki að snerta

Þori ekki að fá

Móðan á glerinu hún fær mig til að sjá

Fegurð þess er skilur þann

Sem geymir hræddan man

Mér fannst ég eitt sinn þekkja hann

Eilífðin hún skilur ein

Litrof tilfinninga, mildar mein

Seinna meir munt þú vita hvar ég er

Aldrei aftur ég sést nema fari á betri veg

Snert’ei lengur það, sem að ekki er

Værum rómi ég sýng til þín

Taktu í taumana

Sönn er sú saga

En braust þó ekk' úr skel

Mikið er það undarlegt að líða sjaldan vel

Túngumál tímans er víst óútskýranlegt

Ég honum framtíð mína sel

Heimurinn hann skilur einn

Að myrkursins vegur er beinn

Seinna meir muntu vita hver ég er

Aldrei aftur ég sést nema af-villilst ég

Snert’ei lengur það sem ég ekki sé

Værum rómi nú sýng til þín

Gríftu í taumana

Non osare toccare

Non osare

La nebbia sul vetro mi fa vedere

La bellezza di chi la comprende

Chi tiene l'uomo spaventato

Una volta ho sentito di conoscerlo

L'eternità lascia sola

Spettro cromatico delle emozioni, dolore lieve

Più tardi saprai dove sono

Non sarò mai più visto se non andrò in una strada migliore

Non toccare più ciò che non lo è

Lascia che ti canti

Prendi le redini

Quella storia è vera

Ma non è uscito dal guscio

È molto strano sentirsi bene raramente

Il linguaggio del tempo è sicuramente inspiegabile

Gli do il mio sigillo futuro

Il mondo che capisce da solo

Che la via delle tenebre sia dritta

Più tardi saprai chi sono

Non sarò mai più visto a meno che non sia perso

Non toccare più ciò che non vedo

Ora cantiamo per te

Prendi le redini