T hellend vlak - At The Close Of Every Day, Spinvis

Je bent te ver van huis

(zie mij niet aan)

jouw wereld is niet hier

(nee, zie mij niet aan)

niet in deze stad

(mijn schoon is schijn)

niet over duizend jaar

(en bedrog mijn zijn)

Vertrapt is nu het levenspad

dat eens de bloei en de pracht bezat

Reken mij niet aan

(ze rekent je niet aan)

Nee, reken mij niet aan

(jouw arbeid is gedaan)

ik heb de arbeid veracht

(ze weet toch hoe het is)

en de luiheid betracht

De paden krom, in mijn hart alom

wat mijn geest bemint

is wat mijn vlees ontbindt

Het is het hellend vlak dat mij somber stemt

het is net vals plat maar toch onbekend

Onthef mij wederom

onthef mij van het aanzien des persoons

Zie mij niet aan

(ze weet niet wat je wil)

nee, zie mij niet aan

(ze droomt soms dat je blijft)

Ik heb al wat recht is gezien

(jouw wereld is niet hier)

en al wat krom is gedaan

waar is die mens die op mij let

mij adem geeft en mijn ziel bezet

Het is het hellend vlak dat mij somber stemt

het is net vals plat maar toch onbekend

onthef mij wederom

onthef mij van

het aanzien des persoons

Sei troppo lontano da casa

(non guardarmi)

il tuo mondo non è qui

(no, non guardarmi)

non in questa città

(la mia bellezza è l'apparenza)

non tra mille anni

(e inganna il mio essere)

Calpestato è ora il sentiero della vita

che un tempo possedeva la fioritura e lo splendore

non contare su di me

(lei non ti addebita)

No, non contare su di me

(il tuo lavoro è finito)

Ho disprezzato il lavoro

(lei sa com'è)

e la pigrizia

I sentieri si snodavano, nel mio cuore ovunque

ciò che la mia mente ama

è ciò che decompone la mia carne

È il pendio scivoloso che mi rende cupo

è come un falso piatto ma ancora sconosciuto

Liberami di nuovo

liberami dal rispetto delle persone

non guardarmi

(lei non sa cosa vuoi)

no, non guardarmi

(lei a volte sogna che tu resti)

Ho già visto cosa è giusto

(il tuo mondo non è qui)

e tutto ciò che è kromcrooked fatto

dov'è quella persona che mi sta guardando

mi dà respiro e occupa la mia anima

È il pendio scivoloso che mi rende cupo

è come un falso piatto ma ancora sconosciuto

sollevami di nuovo

sollevami da

il rispetto delle persone