Anlatmalıymış Meğer - Ayna

Dün gece seni gördüm yine

Bembayaz bir yağmur içinde

Bir rüya değil sanki

Gülüyordun gözlerime

Herdamla bir keder

Gözlerimde yaş oldun

Yetti bundan fazlası ölüm

Gelme artık gecelerime

O günlerden bir rüzgar eser

ümitlerim seni terkeder

Senden o bakışları gizler

Kapkaranlık bir keder

Hayatta paylaşmaya değer

Bildiğin bir sır varsa eğer

Haykırıp dağlara taşlara

Anlatmalıymış meğer

...

Dün gece seni gördüm yine

Bembayaz bir yağmur içinde

Bir rüya değil sanki

Gülüyordun gözlerime

Herdamla bir keder

Gözlerimde yaş oldun

Yetti bundan fazlası ölüm

Gelme artık gecelerime

O günlerden bir rüzgar eser

ümitlerim seni terkeder

Senden o bakışları gizler

Kapkaranlık bir keder

Hayatta paylaşmaya değer

Bildiğin bir sır varsa eğer

Haykırıp dağlara taşlara

Anlatmalıymış meğer

...

Artık çıkmıyorum istiklale

Sabah Fatma hanım uyandırıyor.

Helva, ekmek, çay bana onlar bakıyor.

Odanın hali perişan, ben perişan kimse yok işime karışan.

Ara sıra balkona çıkıyorum.

Fesleğenler kuruduğunda ocaktı.

Ben baharı bekliyorum.

Ne olduğunu bilmediğim bir umudum var hala.

Gözüm şişelere takılıyor.

Becerebilseydim ne ala.

Bu günlerde böyleyim ben.

Yas denen şiirdeyim.

Bir köşede gülüşün var, sırtımda kanlı bıçağın.

Hiç bir zaman duymayacağın, duysan da anlamayacağın

Bir çığlıkta sana birikiyorum...

Ti ho visto di nuovo ieri sera

Sotto una pioggia battente

Non è come un sogno

Mi stavi ridendo negli occhi

È sempre un dispiacere

Sei in lacrime ai miei occhi

morte più che sufficiente

Non venire più nelle mie notti

Un vento soffia da quei giorni

le mie speranze ti lasciano

ti nasconde quegli occhi

Un oscuro dolore

Vale la pena condividere nella vita

Se c'è un segreto lo sai

Grida alle montagne e alle pietre

Avrei dovuto dirlo

...

Ti ho visto di nuovo ieri sera

Sotto una pioggia battente

Non è come un sogno

Mi stavi ridendo negli occhi

È sempre un dispiacere

Sei in lacrime ai miei occhi

morte più che sufficiente

Non venire più nelle mie notti

Un vento soffia da quei giorni

le mie speranze ti lasciano

ti nasconde quegli occhi

Un oscuro dolore

Vale la pena condividere nella vita

Se c'è un segreto lo sai

Grida alle montagne e alle pietre

Avrei dovuto dirlo

...

Non esco più

La signora Fatma si sveglia al mattino.

Halva, pane, tè, si prendono cura di me.

Le condizioni della stanza sono pessime, io sono miserabile, non c'è nessuno che interferisca con il mio lavoro.

Di tanto in tanto esco sul balcone.

Quando il basilico si è asciugato, era sul fuoco.

Sto aspettando la primavera.

Ho ancora la speranza di non sapere cosa sia.

I miei occhi sono sulle bottiglie.

E se potessi.

Ecco come sono in questi giorni.

Sono in una poesia chiamata lutto.

Hai il tuo sorriso in un angolo, il tuo coltello insanguinato sulla mia schiena.

Non sentirai mai, non capirai mai

Sto accumulando per te in un urlo...