Wat nog komen zou - Bart Peeters

Ik denk niet aan wat nog komen zou

Hoe mooi het had kunnen zijn

Ik onthou liever, al ben ik in de rouw

Wat prachtig was en fijn

Ik vraag me niet af waarom het was

Dat het noodlot die wonde sneed

Ik onthou liever hoe mooi het leven was

Dan al dat diepe leed

Voor duizelingwekkend groot verdriet

Bestaat geen medicijn

Want we weten, maar beseffen niet

Hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn

Want magische woorden zijn er niet

Het lot valt ons diep en zwaar

Niets verzacht ons groot verdriet

Dus steunen we mekaar

Al is het gemis zo triest en hard

Wij denken aan elke lach

Die blijft voor eeuwig in ons hart

En troost ons elke dag

Voor duizelingwekkend groot verdriet

Bestaat geen medicijn

Want we weten maar beseffen niet

Hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn

Non penso a cosa sarebbe successo

Quanto poteva essere bello

Preferirei ricordare, anche se sono in lutto

Il che è stato bello e bello

Non mi chiedo perché lo fosse

Quel destino ha tagliato quella ferita

Preferisco ricordare com'era bella la vita

Poi tutta quella profonda sofferenza

Per una tristezza vertiginosa

Non c'è medicina

Perché sappiamo, ma non ci rendiamo conto

Quanto siamo incredibilmente vulnerabili

Perché non ci sono parole magiche

Il destino cade profondo e pesante su di noi

Niente allevia il nostro grande dolore

Quindi ci sosteniamo a vicenda

Anche se la perdita è così triste e dura

Pensiamo a ogni sorriso

Resterà per sempre nei nostri cuori

E confortaci ogni giorno

Per una tristezza vertiginosa

Non c'è medicina

Perché sappiamo ma non ci rendiamo conto

Quanto siamo incredibilmente vulnerabili