Nie wymawiam na głos - Bleiz, Jazzy, Ten Typ Mes

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos…

Nie wymówię na głos

Nie wymawiam na głos, póki nie wychylę do dna

Ale wtedy gubię zasób słów i tracę mentalne ja

To wada pewnych spraw, które wolę zapomnieć

Gdzie słowa mogą ranić, a wspomnienia tylko boleć

Stąd unikam tu wyrazów, bynajmniej na zbytecznych

Bo znam już wartość słów, które mogą coś spieprzyć

I nie wypowiem na głos kobiecie rzeczownika na K

Bo uczono mnie szacunku, a nie plucia w twarz

Nie powiem też czarnuchu, choć robię czarny rap

Do typów, których nie znam, a są czarni jak rap

Bo nie jestem nienawistny, ani żaden nacjo fan

Reprezentuję siebie, a nie Ku Klux Klan

W dupie mam pogawędki typu odkrywanie wnętrza

Jak chcesz mnie poznać, to przy flaszce, nie przy winie i wierszach

Zakazanych słów ja nie wymawiam na głos

Rzeczy spod kołdry, miłości, świec, przekrętów mrocznych faktów

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wypowiem tych kilku słów

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, zostawiam to dla siebie

Nie wymówię na głos czasownika na K

Bo kiedy powiedziałem to kobiecie byłem sam

Minutę później odkryłem, jak samobójczy był to strzał

Au, zabolało, ale pierdolę cię

Życie to gra, w której szkolę się

Nie mówiłem na głos słowa ojciec

To było dla mnie jak synonim «goń się»

Dziś z ojcem jest nawet dobrze

Ale tata to znam tylko z książek

Nie mam owo żalu, specyficzna cecha mojego słownictwa

Jak nie powiesz «Heil Hitler», choćbyś pił z narodowcem ósmego drinka

To właśnie te słowa, których w «Kole fortuny» nie chciałbyś budować

Wolałbyś przegrać i się schować

Proza życia zmusza do kontroli języka

Abonentów sieci telefonicznych, którzy prawu muszą umykać

Jestem ekstrawertykiem, szczególnie w weekend

Otwieram flaszkę i duszę

Ale nad językiem muszę panować i działam

By nie zadusić się jak Howard Hughes

Mówię lub milczę godząc to z językiem ciała, tschüss

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wypowiem tych kilku słów

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, zostawiam to dla siebie

Jak gramy w słowa to dzisiaj w te nieme

Dziwne jak świat, o którym śpiewał nam Niemen

Męskie jak świat, o którym śpiewał mi Jay

Ale są z tych, których nie wymawiam na głos, wiesz

Gorzkie i ostre, zimne i proste tak, że zaciskają gardło

Gdzie zaczynając od pierdół fikcja kończy się prawdą

Kiedyś byłem podatny na naiwności losów, w sposób

W który dzisiaj mógłbym stracić do kilku osób

Ale nie drę się już w tłumie tylko uważam w sumie

Jak Jason Bourne trzymam własny tor

Czuję oczy na plecach

Bo ludzie chcą ciemnej prawdy, od której muszę uciekać

Dlatego szepcę, szeptam, lub wyrażam to w gestach

W cztery oczy wolę słowa, nie suchego SMS’a

Jest tak, jak do niej dzwonię to zaraz tam wpadam

I nie wymawiam na głos słów, od których zwalnia pikawa

W tych sprawach często szyfruję słowa

By nikt z boku nie wiedział czy mówię świństwa, czy zwyczajnie piję browar

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wypowiem tych kilku słów

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, nie wymawiam na głos

Nie wymawiam, zostawiam to dla siebie znów

Non lo dico, non lo dico ad alta voce...

Non lo dirò ad alta voce

Non parlo ad alta voce finché non mi appoggio verso il basso

Ma poi perdo il mio vocabolario e perdo il mio sé mentale

È un difetto in alcune cose che preferirei dimenticare

Dove le parole possono ferire e i ricordi possono solo ferire

Ecco perché qui evito le parole, che non sono affatto superflue

Perché conosco già il valore delle parole che possono rovinare qualcosa

E non dirò ad alta voce un sostantivo K a una donna

Perché mi è stato insegnato il rispetto, non sputare in faccia

Non lo dirò al negro, anche se faccio rap nero

A tipi che non conosco e sono neri come il rap

Perché non sono odioso, né fan di una nazione

Io rappresento me stesso, non il Ku Klux Klan

Non me ne frega niente di scoprire l'interno

Se vuoi conoscermi, è con una bottiglia, non con vino e poesie

Parole proibite che non dico ad alta voce

Cose sotto le coperte, amore, candele, fatti oscuri, truffe

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non dirò queste poche parole

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non lo pronuncio, lo lascio a me stesso

Non dirò ad alta voce il verbo K

Perché quando l'ho detto alla donna, ero solo

Un minuto dopo ho scoperto quanto fosse suicida quel colpo

Ahi, fa male, ma vaffanculo

La vita è un gioco in cui mi alleno

Non ho pronunciato la parola padre ad alta voce

Era per me come un sinonimo di "provaci"

Oggi va bene anche con mio padre

Ma conosco mio padre solo dai libri

Non ho rimpianti, una particolarità del mio vocabolario

Come puoi non dire "Heil Hitler", anche se hai bevuto l'ottavo drink con un nazionalista

Queste sono le parole che non vorresti costruire in "Wheel of Fortune".

Preferiresti perdere e nasconderti

La prosa della vita ti costringe a controllare la tua lingua

Abbonati alla rete telefonica che devono eludere la legge

Sono un estroverso, soprattutto nel fine settimana

Apro la bottiglia e l'anima

Ma devo controllare la mia lingua e agisco

Per non soffocare come Howard Hughes

Parlo o rimango in silenzio conciliandolo con il linguaggio del corpo, tschüss

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non dirò queste poche parole

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non lo pronuncio, lo lascio a me stesso

Quando suoniamo le parole, oggi suoniamo quelle mute

Strano come il mondo di cui ci cantavano i Niemen

Maschile come il mondo di cui mi cantava Jay

Ma ci sono quelli che non dico ad alta voce, sai

Amaro e tagliente, freddo e semplice tanto da stringere la gola

Dove, partendo dalle cazzate, la finzione finisce con la verità

Ero suscettibile all'ingenuità del destino, in un certo senso

In cui oggi potrei perdere fino a diverse persone

Ma non sto più rimproverando tra la folla, penso solo in generale

Come Jason Bourne, tengo le mie tracce

Sento gli occhi sulla mia schiena

Perché le persone vogliono l'oscura verità da cui devo scappare

Ecco perché sussurro, sussurro o lo esprimo a gesti

Preferisco le parole faccia a faccia, non un SMS secco

È come quando la chiamo, sono lì

E non dico ad alta voce le parole di cui il pikava ti solleva

In queste questioni, spesso confondo le parole

In modo che nessuno sappia se parlo sporco o se sto solo bevendo birra

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non dirò queste poche parole

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non parlo, non parlo ad alta voce

Non lo pronuncio, lo lascio di nuovo a me stesso