İstanbul Akşamları - Bülent Ersoy

Yalnızım çok yalnızım

Şu fani dünyada

Ne bir dost nede anlayan

Bir insanım var

Kim düşse kim düşse benim

Düştüğüm derde çoktan

Çoktan yıkılır kalırdı bir köşede

Çoktan kaybolurdu soğuk caddelerde

Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma

Sevdiğim hiç kimse olmadı

Senden sonra

Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma

Bitmedi ne sevgim

Nede içimde fırtına

İstanbul akşamlarında hatıramız var

İstanbul akşamlarında yıldızlar ağlar

İstanbul şu kalbimi yakmazdı bu kadar

Sen yoksun yoksun artk

sono solo sono così solo

In questo mondo mortale

Né un amico né una comprensione

ho un umano

Chi cade, chi cade sono io

Sono già nei guai

Sarebbe stato distrutto molto tempo fa in un angolo

Si era già perso nelle fredde strade

Non chiedere dove sono, non chiedere come sto

Non ho mai amato nessuno

Dopo di te

Non chiedere dove sono, non chiedere come sto

Non è finita, amore mio

Né la tempesta dentro di me

Abbiamo ricordi nelle serate di Istanbul

Le stelle piangono nelle sere di Istanbul

Istanbul non mi avrebbe ferito così tanto il cuore

te ne sei andato, ora te ne sei andato