İkimizin Oralar - Büyük Ev Ablukada

Daldığım yer bin dereden derin

Beni çıkaramıyor

Sol eli bir eski mendil

Uzanıyor yerli yerinden

Yüzlerimi siliyor teker teker

Üşenmeden

Yanımıza ilişir

Seni beni aralar

Sen ben umrunda değil

Yerlerine yaraşır

Susma nöbetleri

Seslere dönüşür

İkimizin arası

Göklere üşüşür

Çekilince sular

Ve geri gelinceye kadar

Birikiyor bu anılar

Yağmurlar gibi

Parçalanmış

Bütün büyük bulutlarda

Il luogo in cui mi immergo è più profondo di mille ruscelli

non puoi tirarmi fuori

Nella mano sinistra un vecchio fazzoletto

Uscire dal suo posto

Asciugandomi i volti uno per uno

senza esitazione

si unisce a noi

mi chiami

non ti importa di me

degno del loro posto

attacchi di silenzio

si trasforma in suoni

tra di noi

si precipita al cielo

Quando le acque si ritirano

E finché non torni

Questi ricordi si stanno accumulando

come le piogge

Rotte

In tutte le grandi nuvole