33 Kurşun - Cem Karaca

Vurun ulan vurun

Ben kolay ölmem

Ocakta küllenmiş közüm, karnımda sözüm var, haldan bilene

Babam gözlerini verdi Urfa önünde, üç de kardaşını

Ömrüne doyamamış üç dağ parçası, üç nazlı selvi

Burçlardan, tepelerden, minarelerden

Kirve, hısım, aşiret çocukları

Fransız kurşununa karşı koyanda

Bıyıkları yeni terlemiş daha benim küçük dayım Nazif

Yakışıklı, hafif, iyi süvari, «Vurun kardaş» demiş

«Vurun» «Namus günüdür.»

Ve şaha kaldırmış atını

Kirvem, hallarımı böyle yaz, rivayet sanılır belki

Gül memeler değil bu, domdom kurşunu paramparça ağzımdaki

colpiscilo, colpiscilo

Non muoio facilmente

Sono cenere nel focolare, ho una parola nello stomaco, a chi sa

Mio padre ha dato gli occhi davanti a Urfa, tre dei suoi fratelli

Tre pezzi di montagne che non ne hanno mai abbastanza della loro vita, tre cipressi

Da bastioni, colline, minareti

Kirve, parenti, bambini tribali

Quando resisti al proiettile francese

Il mio zio Nazif ha solo i baffi sudati

Bello, leggero, buon cavaliere ha detto: "Spara, fratello".

"Spara" "E' un giorno d'onore."

E ha allevato il suo cavallo

Kirvem, scrivi i miei stati d'animo in questo modo, forse è una voce

Non sono tette rosa, il proiettile del domdom mi si è rotto in bocca