Hoer Van De Zeven Hemelen - Fluisterwoud

Mantel vol gaten, donker en grauw

Een loense grijns als van de volmaakte rabauw

Hij strompelt vooruit en steunt op zijn stok

Tegen de mensheid koesterend een vreselijk wrok

De wormen sluimeren waar hij is geweest

De lijken smaken hen nog wel het meest

Levensgeesten zijn als de dood voor hem

Verzwinden bij het gekraak van zijn fluisterende stem

De plaeghdraegher verkneukelt zich, dit was zijn laatste wens

Alweer een gehucht gezuiverd, van die walgelijke mens

Plaeghdraegher was hier en heeft hen aanschouwd

Stinkende etter rond kadavers ijskoud

De ratten zijn vertrokken, ze volgen hun heer

In het volgende dorp halen ze meer

Mantello pieno di buchi, scuro e grigio

Un sorriso strabico come il "rabau perfetto"

Inciampa in avanti e si appoggia al suo bastone

Tenendo un terribile rancore contro l'umanità

I vermi dormono dov'è stato lui

I cadaveri li assaggiano di più

Gli spiriti della vita sono come la morte per lui

Perdi al crepitio della sua voce sussurrante

De plaeghdraegher gongola, questo era il suo ultimo desiderio

Un altro villaggio sgomberato da quell'uomo disgustoso

Plaeghdraegher era qui e li ha visti

Puzzolente intorno ai cadaveri ghiacciato

I topi se ne sono andati, seguono il loro signore

Nel villaggio successivo ne ottengono di più