Velua - Heidevolk

Het einde van een zee van stammen, de bosrand komt dichterbij

Door de bomen een gloed van purperen golven

Onstuimig wild neemt een moment van rust

Op lang gestrekte heidegronden

Zwervers, deserteurs zochten hier hun bestaan

Vrij van bemoeienis van buitenaf

Plaggenstekers zijn

Weerbarstig van jongs af

Van zorg en rust is hier geen sprake

Noeste arbeid eist zijn tol

Het schrale zand bewerkt

Voor een magere oogst

De Imbosscher man draagt het woud in hart en nieren

Zonder klagen

Zwoegend in weer en wind

Keuterboeren daadkrachtig en gehard

De hei in gloed, zomerlucht stijgt op

Stilte overheerst

Harde windstoten verraden

Het naderende onweer

De zwarte lucht nadert, neemt de donder

Met zich mee

Bomen kraken, takken breken

De aanvang van het stormgeraas

De zon verjaagt de donkere wolken

Eiken en berken in hun groen gewaad

De morgenzon verlicht de glanzende bladeren

Geuren van bemoste bosgrond stijgen op

La fine di un mare di tribù, il confine della foresta si avvicina

Attraverso gli alberi un bagliore di onde viola

L'impetuoso selvaggio si prende un momento di riposo

Su lunghe brughiere

Vagabondi, disertori cercavano qui la loro esistenza

Libero da interferenze esterne

I tappi per zolle lo sono

Ribelle fin dall'infanzia

Non è questione di cura e riposo qui

Il lavoro diligente ha il suo pedaggio

Modificare la sabbia scura

Per un raccolto magro

"L'uomo Imbosscher porta la foresta nel cuore e nell'anima"

senza lamentarsi

Faticando in tempo e vento

Piccoli contadini decisi e temprati

De hei in bagliore, l'aria estiva si alza

Il silenzio predomina

Forti raffiche tradite

La tempesta in arrivo

Il cielo nero si avvicina, prende il tuono

Con lui

Rompere alberi, rompere rami

L'inizio della tempesta infuria

Il sole scaccia le nuvole scure

Quercia e betulla nelle loro vesti verdi

Il sole del mattino illumina le foglie lucenti

Gli odori del suolo muschioso della foresta salgono