Atmodas karantīna - Kaspars Dimiters

Rozā aģenti novelk Atmodas un uzvelk nāves maskas:

«Kas pirms trīsdesmit sākās, beidzot ir noticis»

Mūžīgā sala veči, kartiņu maisiem plecos

Bradā pēdējās no tīra jaunsudrabiņa notis

Piedzīs tev aizdoto naivās nācijas cerību

Tavā dzīvoklī, ne vairs Mežaparka halucināciju zeltā

Visus pa vienam — katru savā ekrānā

Bailes un vientulība norobežo no Augšāmceltā

Uz barikādēm uzsildītas, vēlāk jau ļoti slimas

Pat teātrī pārlietās asinis nodziest

Slēdz tautas skatuvi varani stīvās šlipsēs

Visus reģistrē necauršaujamās zeķbiksēs odzes

Kas nav dzejojis, pusdzīvus vārdus starp mirušiem lasa

Tic mediju kanibāliem, kas bailes kanalizē

Ne Bārdas pirtiņā, bet uz nāves lāvas

Vienādiem uzpurņiem globālā ešafota bizē

«Sovok, tu dzejotāj, ar kolektīvismu mūžīgi slimais

Sen sagšā tu ietinams un lielvārdenē pakarams

Tev līdzīgos dezinficēs, pēc vakcīnām lūgties dresēs

Esi kā mēs — katrs par sevi.

Laiks tev līdz vakaram!»

Slēdz sadzīves ilūziju un vientulību vēl ciešākā tīklā

Lai tevis redzēšana tēmeklī ir bez riska

Dēļ tavas veselības tev būs bīties no cilvēkiem

Lai tava slimā cilvēcība kļūst veselīgi dzīvnieciska

Dievinātās pilsētas ar iepirkšanās «liturģijām»

Pārvēršas zonās, lēģeru debesskrāpjos

Vien āpsītis manā pakrastē sirsnīgi piemiedz

Lai kā viņš savā aliņā arī es dziļāk sevī rāpjos

Krustojas dzīvie un nedzīvie — aust pastarās tehnoloģijas

Nebūs nekad kā bij', nebūs pat ugunij

Ar visu, ko pieļāvām, ko pieļaut vēl varam

Mīļā un mākslīgā miera gūstā mēs devām brīvību karam

Gli Agenti Rosa si tolgono i loro Risvegli e indossano le loro Maschere Mortali:

"Quello che è iniziato trent'anni fa è finalmente successo"

Vecchi dell'isola eterna, borsette in spalla

Le ultime note d'argento puro nella pagaia

Recupererà la speranza di una nazione ingenua prestata a te

Nel tuo appartamento, non più nell'oro allucinato del Mežapark

Tutti uno per uno, ciascuno sul proprio schermo

La paura e la solitudine ci separano dal Risorto

Riscaldato sulle barricate, poi molto malato

Anche il sangue versato nel teatro si spegne

Chiude il palcoscenico folk in pantofole rigidissime

Tutti sono registrati da vipere in calzamaglia

Chi non ha scritto poesie legge tra i morti parole mezzo morte

Credi nei cannibali dei media che incanalano la paura

Non nella sauna di Barda, ma sulla lava della morte

Per museruole uguali nella treccia dell'impalcatura globale

«Sovok, poeta, eternamente malato di collettivismo

Molto tempo fa, sei stato avvolto e appeso in una grande casa

Come te, saranno disinfettati, pregheranno per i vaccini

Sii come noi: ognuno per sé.

Hai tempo fino a sera!"

Chiude l'illusione della domesticità e della solitudine in una rete ancora più fitta

Possa vederti nell'ambito è privo di rischi

Avrai paura delle persone a causa della tua salute

Lascia che la tua umanità malata diventi sana animalità

Città adorate con "liturgie" dello shopping

Si trasforma in zone, camp grattacieli

Solo il tasso sulla mia riva strizza l'occhio calorosamente

Mentre lui è nella sua birra, anch'io mi trascino più in profondità in me stesso

I vivi e i non viventi si intersecano - Weave Past Technologies

Non sarà più lo stesso, nemmeno per il fuoco

Con tutto quello che abbiamo permesso, che possiamo ancora permettere

Prigionieri di una pace dolce e artificiale, abbiamo dato libertà alla guerra