Moje Bieszczady - KSU

Góry aż do nieba

I zieleni krzyk

Polna droga pośród kwiatów

I złamany krzyż

Strumień skryty w mroku

I zdziczały sad

Stara cerkiew pod modrzewiem

I pęknięty dzwon

Zarośnięty cmentarz

Na nim dzikie bzy

Ile łez i ile krzywdy ile ludzkiej krwi

Księżyc nad Otrytem

Niebo pełne gwiazd

Tańczą szare popielice

San usypia nas

To właśnie są

To właśnie moje Bieszczady

Zarośnięte olchą pola dawnych wsi

Kto je orał kto je zasiał

Nie pamięta nikt

Skrzypią martwe świerki

To drewniany płacz

Świat się kończy w Sokolikach

Dalej tylko las

Druty na granicy

Dzielą nacje dwie

Dzieli ściana nienawiści

I przeraża mnie

San jest taki płytki

Gdzie Beniowej brzeg

Dzieli ludzi

Dzieli myśli

Straszny jego gniew

To właśnie są

To właśnie moje Bieszczady

Montagne fino al cielo

E un grido di verde

Una strada sterrata tra i fiori

E una croce spezzata

Il ruscello nascosto nell'oscurità

E un frutteto selvaggio

Una vecchia chiesa sotto un larice

E una campana rotta

Cimitero invaso

Su di esso, lillà selvatici

Quante lacrime e quanto male, quanto sangue umano

Luna su Otryt

Il cielo è pieno di stelle

I ghiri grigi stanno ballando

San ci fa addormentare

Questo è quello che sono

Queste sono le mie montagne Bieszczady

Ex villaggi ricoperti di ontano

Chi li ha arati chi li ha seminati

Nessuno ricorda

Gli abeti morti scricchiolano

È un grido di legno

Il mondo finisce a Sokoliki

Poi solo la foresta

Fili al confine

Due nazioni si dividono

Condivide un muro di odio

E mi spaventa

San è così superficiale

Dov'è la costa di Beniowa

Divide le persone

Condivide i pensieri

Terribile la sua rabbia

Questo è quello che sono

Queste sono le mie montagne Bieszczady