Yobaz - Kurban

Bu dünyadan kâr sağlayan kirli bir el var

Zorla kesilen haraçla bir dünya doyar

Karanlık hasat mevsiminde, gündüz ağlar

Son günler yaklaştıkça güneş de yakar

Sen, yobaz, efendinin sağ yanında yerini al

Sen, düzenbaz, efendinin sol yanında yerini al

Ve sen, etme naz, efendinin kucağında yerini al

Sahipten emir alan tüm acizler azar

Bilmez cahil, ruh evidir, bedense mezar

Yüzyıllardır kanla beslendi, tarihte yazar

Hep sapkındır hem de der ki, değmesin nazar

Sen, yobaz, efendine inanmayanın canını al

Sen, düzenbaz, efendinin haramından payını al

Ve sen, etme naz, efendinin kucağında yerini al

Aydınlığa çıkarmak için uzanan o el

Karanlığın içinden geliyor, cahil, bre cahil

Ona akıl verin, ihtiyacı var

Aklının odacıkları pek bir dar

Issız yığıntıdan kurtulacağına

Sabah akşam örer odaya duvar

Cahil Allah senin çileni versin

Oğlun senin tersin olsun ki ersin

Kalbimizde elbet herkese yer var

Ancak akıl denen muamma seni neylesin

Sanki doğar doğmaz ilk duyduğuna inanmış

Hemen ardından da kapıları kapatmış

Yeter ki şu aciz beden tam doysun

Zaten ruh ve akıl bataklığa saplanmış

Hem cahilsin hem de akıl verirsin

Sana maruz kalan nasıl delirmesin

İşe yarar bir şey olsa aklında

İblis oturabilir miydi şimdi sarayda

Apışının arasıyla düşünen

Yaradanı yapma dese de yapar

Ölünce elbet herkese bir ev var

Ve bir kısmının manzarası ateştir

Bu dünyadan kâr sağlayan kirli bir el var

Zorla kesilen haraçla bir dünya doyar

Karanlık hasat mevsiminde, gundüz ağlar

Son günler yaklaştıkça güneş de yakar

Sen, yobaz, efendinin sağ yanında yerini al

Sen, düzenbaz, efendinin sol yanında yerini al

Ve sen, etme naz, efendinin kucağında yerini al

Sahipten emir alan tüm acizler azar

Bilmez cahil, ruh evidir, bedense mezar

Yüzyıllardır kanla beslendi, tarihte yazar

Hep sapkındır hem de der ki, değmesin nazar

Sen, yobaz, efendine inanmayanın canını al

Sen, düzenbaz, efendinin haramından payını al

Ve sen, etme naz, efendinin kucağında yerini al

Aydınlığa çıkarmak için uzanan o el

Karanlığın içinden geliyor, cahil, bre cahil

Ona akıl verin, ihtiyacı var

Aklının odacıkları pek bir dar

Issız yığıntıdan kurtulacağına

Sabah akşam örer odaya duvar

Cahil Allah senin çileni versin

Oğlun senin tersin olsun ki ersin

Kalbimizde elbet herkese yer var

Ancak akıl denen muamma seni neylesin

Sanki doğar doğmaz ilk duyduğuna inanmış

Hemen ardından da kapıları kapatmış

Yeter ki şu aciz beden tam doysun

Zaten ruh ve akıl bataklığa saplanmış

Hem cahilsin hem de akıl verirsin

Sana maruz kalan nasil delirmesin

İşe yarar bir şey olsa aklında

İblis oturabilir miydi şimdi sarayda

Apışının arasıyla düşünen

Yaradanı yapma dese de yapar

Ölünce elbet herkese bir ev var

Ve bir kısmının manzarası ateştir