Draugs, nejautā - Larisa Mondrusa

Draugs nejautā, kādēļ es projām steidzu

Un tavā sirdī skumjas atstāju

Draugs nejautā, kādēļ par mīlu teicu

To tiešām, draugs, tev pateikt nevaru

Jo nezinu, vai tā bij' ziedoņdvesma

Kas lika mūsu sirdīm mīlā degt

Kādēļ man sirdī tagad rudens vēsma

To nejautā.

Draugs es to nezinu

Draugs, nejautā, kādēļ tā izgaist mīla

Es arī, draugs, to zināt gribētu

Kādēļ tik drīz tā mūsu sirdis vīla?

Draugs, nejautā, jo es to nezinu

Es nezinu, vai tā bij' ziedoņdvesma

Kas lika mūsu sirdīm mīlā degt

Kādēļ man sirdī tagad rudens vēsma?

Draugs, nejautā, jo es to nezinu

Un amico non chiede perché ho ancora fretta

E ti ho abbandonato nel tuo cuore

Un amico non mi chiede perché ho detto amore

Non posso proprio dirtelo, amico

Perché non so se fosse un respiro sacrificale

Che ha fatto ardere i nostri cuori

Perché la brezza autunnale nel mio cuore adesso

Non chiedere.

Amico, non lo so

Amico, non chiedere perché svanisce nell'amore

Anch'io vorrei saperlo, amico

Perché i nostri cuori sono così presto così?

Amico, non chiedere perché non lo so

Non so se fosse un respiro sacrificale

Che ha fatto ardere i nostri cuori

Perché ora c'è il vento d'autunno nel mio cuore?

Amico, non chiedere perché non lo so