Adı Menekşe - Levent Yüksel

Bu şehrin meydanlarında, garında, rıhtımında

Sensizlik bir türlü yakamı bırakmıyor

Bütün duraklarda, kahvelerde

Büyük, küçük yalanların

Dönüp dönüp vuruyor ansızın beni yerden yere

Yok ettim salındığın billur aynaları

Şimdi uzun uykuların tam zamanıdır

Bir yorhan misali örtündüm yalnızlığı

Bu yıl da asşk buraya hiç uğramadı

Silinsin izim, hiçliğim sokakta kalsın

Gölgemi yakın, bu dünya beni yok saysın

Emanet ettim bıraktığın herşeyi

Dedim siz susuz bırakmayın menekşeyi...

Nelle piazze, stazioni, banchine di questa città

L'ignoranza non mi lascia mai

A tutte le fermate, nei caffè

Le tue piccole bugie

Si gira e mi colpisce all'improvviso

Ho distrutto gli specchi di cristallo che fai oscillare

Ora è il momento dei lunghi sonni

Ho coperto la solitudine come uno yorhan

Quest'anno, l'amore non è mai stato qui

Che la mia traccia sia cancellata, che il mio nulla rimanga sulla strada

Brucia la mia ombra, lascia che questo mondo mi ignori

Ho affidato tutto ciò che hai lasciato

Ho detto, non lasciare la violetta senz'acqua...