Mais Uma Lua - Mariza

Aqui, perto de nós, de mim ausente /Here, close to us, absent to me

A força do que fomos e de ser tua /The power of what we were and of being yours

Aqui adormeci, pesadamente, /Here I slept, heavily

Caiu dentro de mim mais uma lua.

/As ino me fell another moon

E foram, como sempre, as minhas penas /My sorrows, were there as always

Ou foi a solidão de quem se prende /Or was it the solitude of one who’s held

A querer saber de nós, horas amenas /In the wish to know us, pleasant times

E tudo o que a minh’alma não entende.

/And all my soul does not understand

E aqui o que foi nosso vai morrendo, /And here what was ours is dying

De amor falam as dores da beira fim.

/Of love the sorrows speak almost ended

Desculpa, meu amor, se te não prendo /Pardon me, my love, if I don’t hold you

Mas vivo muito bem dentro de mim.

/But live perfectly well within myself

To tutaj blisko nas, tak mi brakuje

Siły, którą byliśmy i bycie dla ciebie

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

I były tam, jak zawsze, moje zmartwienia

A może to samotność, tego, kto ją trzymał

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

I to, co tu było nasze — to zanika

O miłości, mówią smutki prawie skończone

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Aqui, perto de nós, de mim ausente /qui, vicino a noi, assente a me

A força do que fomos e de ser tua / Il potere di ciò che eravamo e di essere tuoi

Aqui adormeci, pesadamente, /qui ho dormito pesantemente

Caiu dentro de mim mais uma lua.

/Come ino me cadde un'altra luna

E foram, como sempre, as minhas penas / I miei dolori, c'erano come sempre

Ou foi a solidão de quem se prende /O era la solitudine di colui che ha tenuto

A querer saber de nós, horas amenas / Nel desiderio di conoscerci, tempi piacevoli

E tudo o que a minh'alma não entende.

/E tutta la mia anima non comprende

E aqui o que foi nosso vai morrendo, /E qui muore ciò che era nostro

De amor falam come dores da beira fim.

/D'amore i dolori parlano quasi finiti

Desculpa, meu amor, se te não prendo / Perdonami, amore mio, se non ti tengo

Mas vivo muito bem dentro de mim.

/Ma vivo benissimo dentro di me

To tutaj blisko nas, tak mi brakuje

Siły, którą byliśmy i bycie dla ciebie

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

I były tam, jak zawsze, moje zmartwienia

A może to samotność, tego, kto ją trzymał

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

I to, co tu było nasze — to zanika

O miłości, mówią smutki prawie skończone

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale