Yalnızlık Senfonisi - Model

Anladım, sonu yok yalnızlığın.

Her gün çoğalacak.

Her zaman böyle miydi?

Bilmiyorum...

Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak.

Alışır her insan alışır zamanla,

Kırılıp incinmeye.

Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp,

Yeniden ayağa kalkmak.

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.

Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.

Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...

Hadi gelin üstüme korkmuyorum!

Bulutlar yüklü.

Ha yağdı ha yağacak üstümüze.

Hasret...

Yokluğunla ben baş başayız.

Nihayet...

Capisco, non c'è fine alla solitudine.

Si moltiplicherà ogni giorno.

È sempre stato così?

Non lo so...

Era come se piangere da bambino fosse intoccabile.

Tutti ci si abituano col tempo,

Essere rotto e ferito.

Perché l'ordinario è distrutto e distrutto,

Per rialzarsi.

La mia solitudine è in agguato sul mio cammino, in attesa.

Il dolore veglia su di me.

Sto aspettando, aspettando, aspettando...

Dai, non ho paura!

Le nuvole sono caricate.

Sta piovendo, pioverà su di noi.

desiderio...

Sono solo con la tua assenza.

Infine...