Dobranoc - Monopol, Caro

Czwarta w nocy, Marek spać nie może

Nad dachami roznosi się ryk głośny, czy to pies czy człowiek

Nasz bohater ma jednak co innego w głowie

Chwycił joint w dłonie i bawiąc się nożem stoi na balkonie

Skoczyć może, myślał o tym co dzień od tygodnia

Maturę oblał, wielkie hola, z tym że to próba piąta

Perspektywa przyszłości robi się wątła

Postanowił więc smutkowi się oddać, opcja to najprostsza

Jak tak kurwa można, myśli na głos

Zjeb, matoł, debil, patol, kutafon, rzuca w siebie wiązanką

Czy było kurwa warto rozrywkę marną stawiać nad wiedzę i uciekać w nią przed

problemem, i pakować siebie w permanentne bagno

No klawo, kozacko, już nic z tym nie zrobi

Pora się ze swym miejscem pogodzić, czas na znalezienie roli

Póki co woli cichy skowyt nad pustą butlą coli

Jest tak upalony że noc o radę prosi

A z sklepienia nocy cichy głos się roznosi

Marek zastygł niczym pomnik i stoi niporuszony

Głos staje się głośny, noc patrzy mu w oczy

Szeptem łagodnym rozpoczyna wywód mroczny

Dzień dobry, a raczej dobranoc

Twarz księżyca spotyka się na chwilę z jego twarzą

Napomyka z rozwagą: znam to, nie jesteś pierwszą taką pod mym okiem sytuacją,

widziałem wielu co skakało

Marka zatkało, a herald nocy ciągnął dalej

Patrząc wprost przez jego oczy jakby było to coś ważne

Znam Cię i ty mnie znasz także, więc słuchaj uważnie, mam dla ciebie pewne

rozwiązanie

Spojrzenie ciekawskie uśmiech wywołało

Jaki jest Twój cel z tą edukacją całą

Czy chcesz stać się ledwo ogromnej maszyny częścią małą, by na koniec

zapomniano gdzie gnije twoje ciało

Widzę to marno, widzisz, ja znam twoje wnętrze i przyznam ci szczerze,

że ja wielbię je niezmiernie

Jak ja przecież dobrze wiesz, że są w życiu rzeczy piękne i żadne z nich nie są

permanentne

Wiem co w tobie drzemie, chyba pora się temu oddać

Świat nie dał ci szansy ni władzy, teraz będzie szansa twoja, by los pochwycić

we własnych szponach

Marek tylko spojrzał i zapytał: czy pomożesz mi tego dokonać?

Noc była mroczna i głucha

Na twarzy uśmiech od ucha do ucha, serce zasuwa

Nasz bohater chyba czegoś wzrokiem szuka

Krocząc po chodniku usłanym w byłych butlach i szlugach

Kątem ucha coś słyszy

Dostrzega krok krzywy skręcający do uliczki

Wzrok nie widzi żadnej jasnej szyby

Rytm serca staje się jeszcze szybszy, znalazł pierwszy cel swej ekspedycji

Chód jest cichy lecz pewny jak nigdy

Młodzieniec nie ma nawet chwili aby się zdziwić

Nim trysną żyły, choć wciąż spity to szarpie się co siły

Lecz zęby już utkwiły w jego szyi

Na około naszego niegdyś bohatera rozciągała się kałuża krwawa

Zawył z nagła, księżyc gromko się zaśmiał

Alle quattro del mattino, Marek non riesce a dormire

Si sente un forte ruggito sui tetti, sia esso un cane o un essere umano

Il nostro eroe, tuttavia, ha qualcos'altro per la testa

Ha afferrato uno spinello tra le mani e, giocando con un coltello, è in piedi sul balcone

Può saltare, ci pensa tutti i giorni da una settimana

Ha fallito l'esame di immatricolazione, buongiorno, ma questo è il quinto tentativo

La prospettiva del futuro si fa sempre più debole

Così ha deciso di abbandonarsi alla tristezza, l'opzione più facile

Come cazzo è possibile, pensa ad alta voce

Jeb, manichino, deficiente, manichino, coglione, si tira un mucchio addosso

Ne valeva la pena mettere l'intrattenimento mediocre al di sopra della conoscenza e scappare da esso

problema e impacchettati in una palude permanente

Bene, figo, capra, non farà più niente al riguardo

È tempo di fare i conti con il tuo posto, è tempo di trovare un ruolo

Per ora, preferisce un piagnucolio sommesso a una bottiglia di cola vuota

È così fatto che la notte chiede consiglio

E dalla volta della notte si diffonde una voce sommessa

Marek si immobilizzò come una statua e rimase immobile

La voce si fa forte, la notte lo guarda negli occhi

Inizia l'oscuro argomento con un gentile sussurro

Buongiorno, o meglio buonanotte

La faccia della luna incontra la sua faccia per un momento

Accenna con cautela: lo so, non sei la prima situazione del genere sotto i miei occhi,

Ho visto molti che saltavano

Marek sussultò e l'araldo della notte continuò

Guardandolo dritto negli occhi come se fosse qualcosa di importante

Io ti conosco e anche tu mi conosci, quindi ascolta attentamente, ne ho un po' per te

soluzione

Uno sguardo curioso evocò un sorriso

Qual è il tuo obiettivo con tutta questa educazione

Vuoi diventare una macchina appena enorme, una piccola parte, finalmente

dimenticato dove marcisce il tuo corpo

Lo vedo male, vedi, conosco le tue viscere e te lo ammetto onestamente,

che li adoro immensamente

Come me, sai benissimo che ci sono cose belle nella vita e nessuna lo è

permanente

So cosa c'è in te, penso che sia ora di arrendersi

Il mondo non ti ha dato una possibilità o un potere, ora sarà la tua occasione per cogliere il destino

nei propri artigli

Marek si è limitato a guardare e ha chiesto: mi aiuterai a farlo?

La notte era buia e sorda

Sul viso un sorriso da un orecchio all'altro, il cuore sussulta

Il nostro eroe sembra cercare qualcosa con i suoi occhi

Camminando lungo il marciapiede ricoperto di vecchie bombole e sigarette

Sente qualcosa provenire dall'angolo dell'orecchio

Nota un gradino storto che imbocca il vicolo

La vista non vede alcun vetro trasparente

Il suo cuore batte ancora più forte, ha trovato il primo obiettivo della sua spedizione

L'andatura è tranquilla ma sicura come sempre

Il giovane non ha nemmeno un momento per essere sorpreso

Prima che gli scoppino le vene, sebbene ancora ubriaco, lotta con tutte le sue forze

Ma i denti sono già conficcati nel suo collo

Intorno al nostro ex eroe c'era una pozza di sangue

Urlò all'improvviso, la luna rise forte