Boję się - Nosowska, Łona

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem drzewem, co rośnie wątłe

W szczelinie wąskiej płyty chodnikowej

Gdy mogłam być dumną sekwoją

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem małpą przed telewizorem

Że mnie przez kraty karmią słodyczami

A mogłam skakać z liany na lianę

E, e, w jakiej szczelinie?

Jakie wątłe?

Jak to?

W pierwszym primie już ten niebagatelny jest konkret

Że głębszy nieco instynkt drzemie w takim

Drzemie, co to ma szczecińskie korzenie

A drugie primo: fakt, małpa, kraty, fakt, TV z Orwella, a cukierki z pod szafy,

fakt

A, i sama małpa raczej z tych łagodnych, ale w razie czego może mocno pogryźć

Tak bardzo się boję, boję

Że to wszystko nie moje, moje

Że w cudze pióra się rano stroję

Że żyję życie nie swoje, swoje

Że się uparłam, by kochać Ciebie

Że kocham głową, nie sercem, sercem

Że się uśmiecham, choć wcale nie chcę

Że nie wiem, nie wiem kim jestem, jestem

Moment, moment, przebóg, przebóg, po co takim tonem?

Ty się tak nie bój, nie bój, bo jeden szczegół ci tu chyba zniknął w drodze do

brzegu

Że pióra cudze ale strój wedle twoich reguł, i gdzie i jak nie twój duch?

A ten hart?

Kochasz — znaczy musi być tego wart.

A z serca bez głowy rzadko

pożytek.

Więc naprawdę już zmień płytę

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem koniem pod Morskim Okiem

Że ciągnę brykę pełną dup pod górę

A mogłam galopować po stepie

Tak bardzo się boję, boję

Że jestem piosenkarką w Polsce, Polsce

Że nie wiem, nie wiem kim jestem, jestem

Że się nie dowiem i zniknę, zniknę

No a na wypadek jeśli jednak nie znikniesz, to:

Wyobraź sobie jak ten koń z zaprzęgu nagle staje dęba i na woźnicy sprawdza

twardość zębów i mknie w galop w dół po Krupówkach slalom z wozem,

więc dla tych na wozie to duże niehalo.

I za nim cały korowód by poszedł

polskich piosenkarzy, co nagle mówią swoim głosem, a strach by odpadł w

przedbiegach

Ładna wizja?

No to ciach!

Wiele nie trzeba…

Ho tanta paura, ho paura

Che io sono un albero che cresce sottile

Nella fessura di una stretta lastra di pavimentazione

Quando potrei essere orgoglioso della sequoia

Ho tanta paura, ho paura

Che sono una scimmia davanti alla TV

Che mi danno da mangiare attraverso le sbarre con i dolci

E potrei saltare da liana a liana

E, e, in quale slot?

Quanto è fragile?

Com'è?

Nel primo numero non è cosa da poco

Che in questo risieda un istinto un po' più profondo

Dormiente con radici di Stettino

E il secondo primo: infatti, scimmia, barrette, infatti, TV di Orwell e caramelle da sotto l'armadio,

fatto

Oh, e la scimmia stessa è piuttosto gentile, ma nel caso in cui possa mordere molto

Ho tanta paura, ho paura

Che non è tutto mio, mio

Che mi vesto con le piume di qualcun altro al mattino

Che io viva una vita che non è mia,

Che ho insistito per amarti

Che amo con la testa, non con il cuore, con il cuore

Che sorrido, anche se non voglio

Che non so, non so chi sono, sono

Momento, momento, dio, dio, perché con un tale tono?

Non aver paura, non aver paura, perché un dettaglio sembra essere scomparso qui sulla tua strada

costa

Che le piume degli altri, ma il vestito secondo le tue regole, e dove e se non il tuo spirito?

E questa forza d'animo?

Tu ami, ne vale la pena.

E raramente dal cuore senza la testa

utilità.

Quindi, cambia davvero il disco

Ho tanta paura, ho paura

Che sono un cavallo a Morskie Oko

Che sto trascinando una macchina piena di culi su per la collina

E potrei galoppare attraverso la steppa

Ho tanta paura, ho paura

Che sono un cantante in Polonia, Polonia

Che non so, non so chi sono, sono

Che non lo scoprirò e scomparirò, sparisci

Bene, nel caso in cui non scompaia, allora:

Immagina il cavallo bardato che improvvisamente si impenna e controlla il cocchiere

la durezza dei denti e galoppa giù per lo slalom Krupówki con un carro,

quindi per quelli sul carrello, è un grosso problema.

E l'intero corteo sarebbe seguito

Cantanti polacchi, che all'improvviso dicono con la loro voce, e la paura cadrebbe dentro

corre

Bella visione?

Dai su!

non ti serve molto...