Madrid - Olof Arnalds

Haustið og ég þú hjá mér

Dagur hnígur síðasta sinn

Tilfinningin dofnar, þverr

Þrœðirnir leysast

Finn þeir verða minning

Um þrá sem áður var en er ei nú

Nú finn ég ró

Mykrið og við en ekki ég

Kvöldið líður síðasta sinn

Stundin verður sundurslitin, óróleg

Orðin leita, finn þau verða inni

Og farveginn þrá sem horfinn er

Ég valdi aldrei að hverfa þér

Nóttin og ég ein með sjálfri mér

Dögunin bíður um sinn

Frelsi frengið frá þér

Hugurinn losnar

Finn mig snúa aftur

Og þráin sem ádur var en aldrei meir

Hún aldrei varð

Autunno e io tu con me

Il giorno cade per l'ultima volta

La sensazione svanisce, secca

I fili si allentano

Senti che diventano un ricordo

Di un desiderio che era prima ma non è ora

Ora mi sento tranquillo

L'oscurità e noi ma non io

La serata passa per l'ultima volta

Il momento sarà frammentato, inquieto

Le parole cercano, trovano diventano dentro

E il canale del desiderio che è scomparso

Non ho mai scelto di scomparire da te

La notte e io solo con me stesso

L'alba sta aspettando da un po'

Libertà da te

La mente è liberata

Sentimi tornare

E il desiderio che era prima ma mai più

Non l'ha mai fatto