Nun mallumas ekstere - Persone

Nun mallumas ekstere

Ene flagras kandel'

Kaj tra la cerbo kuradas la bildoj

Staras surtable botel'

Mi foliumas senpense

Tra malnova gazet'

Kaj ĉi-nokte mi certe enuas

En la profunda kviet'

Kial daŭre ŝi mankas?

Mi ne volas ŝin plu

Kial daŭre mi aŭdas la voĉon

Eĉ en kaoso kaj bru'?

Kaj min mankas la ruĝo

Kie estas ĝi nun?

Ĝi ne estis la ruĝo de fajro

Sed de morta folio en aŭtun'

Mi nur volis komponi

Etan kanton al ŝi

Sed ĉi-nokte la vortoj fariĝas

Stultaĵoj aŭ ironi'

Kaj se vi ne kontraŭas

Tiam ĉesas mi nun

Kaj atendos por nova okazo

Je la leviĝ' de la lun'…

Je la leviĝ' de la lun'…

Fuori si sta facendo buio adesso

La candela tremola all'interno

E le immagini attraversano il cervello

Mettiti su un tavolo da bottiglia

Navigo senza pensare

Attraverso un vecchio giornale

E stasera sono decisamente annoiato

Nella quiete profonda

Perché è ancora scomparsa?

Non la voglio più

Perché continuo a sentire la voce

Anche nel caos e nel rumore?

E mi manca il rosso

Dov'è adesso?

Non era il rosso del fuoco

Ma da una foglia morta in autunno

Volevo solo comporre

Una piccola canzone per lei

Ma stasera le parole si avverano

Stupidità o ironia '

E se non ti dispiace

Allora adesso mi fermo

E aspetta una nuova opportunità

Al sorgere della luna...

Al sorgere della luna...