Спадчына - Песняры

Ад прадзедаў спакон вякоў нам засталася спадчына;

Памiж сваiх i чужакоў яна нам ласкай матчынай.

Аб ёй мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны

I лесу шэлест верасны, i ў полi дуб апалены.

Аб ёй мне будзiць успамiн на лiпе бусел клёкатам

I той стары амшалы тын, што лёг ля вёсак покатам.

Аб ёй мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны

Abbiamo ereditato un'eredità dai nostri antenati;

Tra lei e gli estranei è la grazia di nostra madre.

Ho paura delle fiabe, dei sogni, dei protalini primaverili su di lei

I boschi frusciano a settembre e la quercia nel campo è bruciata.

Mi viene in mente di lei sul tiglio dal grido della cicogna

E quel vecchio amshaly tyn che giaceva vicino ai villaggi a valle.

Ho paura delle fiabe, dei sogni, dei protalini primaverili su di lei