Jeszcze W Zielone Gramy - Raz Dwa Trzy

Przez kolejne grudnie, maje człowiek goni jak szalony

A za nami pozostaje sto okazji przegapionych

Ktoś wytyka nam co chwilę w mróz czy w upał, w zimie, w lecie

Szans niedostrzeżonych tyle

I ktoś rację mam, lecz przecież

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy

Jeszcze któregoś rana odbijemy się od ściany

Jeszcze wiosenne deszcze obudzą ruń zieloną

Jeszcze zimowe śmiecie na ogniskach wiosny spłoną

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze wzrok nam się pali

Jeszcze się nam pokłonią ci, co palcem wygrażali

My możemy być w kłopocie, ale na rozpaczy dnie

Jeszcze nie, długo nie

Więc nie martwmy się, bo w końcu

Nie nam jednym się nie klei

Ważne, by choć raz w miesiącu mieć dyktando u nadziei

Żeby w serca kajeciku po literkach zanotować

I powtarzać sobie cicho takie prościuteńkie słowa

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy

Jeszcze się spełnią nasze, piękne dni, marzenia, plany

Tylko nie ulegajmy przedwczesnym niepokojom

Bądźmy jak stare wróble, które stracha się nie boją

Jeszcze w zielone gramy, choć skroń niejedna siwa

Jeszcze sól będzie mądra, a oliwa sprawiedliwa

Różne drogi nas prowadzą, lecz ta która w przepaść rwie

Jeszcze nie, długo nie

Jeszcze w zielone gramy, chęć życia nam nie zbrzydła

Jeszcze na strychu każdy klei połamane skrzydła

I myśli sobie Ikar, co nie raz już w dół runął

Jakby powiało zdrowo to bym jeszcze raz pofrunął

Jeszcze w zielone gramy, choć życie nam doskwiera

Gramy w nim swoje role, naturszczycy bez suflera

W najróżniejszych sztukach gramy, lecz w tej co się skończy źle

Jeszcze nie, długo nie

Per tutto il dicembre successivo, il mio uomo sta inseguendo pazzamente

E dietro di noi ci sono cento occasioni perse

Qualcuno ci fa notare ogni tanto con il gelo o il caldo, d'inverno, d'estate

Tante occasioni inosservate

E ho ragione, ma comunque

Stiamo ancora giocando al verde, non stiamo ancora morendo

Un'altra mattina rimbalzeremo contro il muro

Ancora piogge primaverili sveglieranno lo sciame verde

Ancora la spazzatura invernale sui fuochi della primavera brucerà

Stiamo ancora giocando al verde, i nostri occhi sono ancora in fiamme

Coloro che hanno agitato le dita si inchineranno a noi

Potremmo essere nei guai, ma in fondo alla disperazione

Non ancora, non molto tempo

Quindi non preoccupiamoci perché alla fine

Non siamo appiccicosi con tutti loro

È importante avere un dettato nella speranza almeno una volta al mese

Per scrivere le lettere nel cuore del libro

E di ripetere in silenzio parole così semplici a me stesso

Stiamo ancora giocando al verde, non stiamo ancora morendo

I nostri bei giorni, sogni e progetti diventeranno ancora realtà

Basta non cedere alle ansie premature

Cerchiamo di essere come vecchi passeri che non hanno paura

Continuiamo a giocare in verde, anche se molte aste sono grigie

Eppure il sale sarà saggio e l'olio sarà giusto

Ci conducono vari sentieri, ma quello che squarcia l'abisso

Non ancora, non molto tempo

Giochiamo ancora ai green games, la voglia di vivere non è disgustosa

Mentre sono ancora in soffitta, tutti incollano le ali spezzate

E pensa Icarus, che è caduto più di una volta

Se fosse stata una brezza salutare, avrei volato di nuovo

Continuiamo a giocare in verde, anche se la nostra vita è problematica

Noi recitiamo i nostri ruoli in esso, bocche naturali senza suggeritore

Suoniamo in varie commedie, ma in quelle che finiranno male

Non ancora, non molto tempo