Sefa - Serdar Ortaç

Ne sefadan, ne beladan

Hayat aşktan oluşur.

İnanırsan bana cennet,

Sana hasret yüreğim.

Ne ölümden, ne zulümden,

Dilim aşktan konuşur

Kıracaksan en azından

Bırak atsın yüreğim.

Eskileri unutma alışkanlığı var hepimizde

Elindekini tutma savurganlığı var

Bi kere vurdu mu kalbe o aşkın ecel sopası

Korkutuyor ama kalbe ne faydası var

Kimsede kalmadı zerre tebessüm edip yola çıkmak

Layığını bulacak bu efendi yürek yarı çıplak

Korksa da elleri arkada birleşiyor yar için

Ben de bu kavgada olmam o küpküçücük yer için

Varlığım da yokluğum da önemli mi senin için

Bunca efkar çokluğunda kaçtın elimden

Aşk önümden geçti bir durmadı yörüngede

Kaç karamsar öykü varsa saçtın elinden

Né gioia né guai

La vita è fatta di amore.

Paradiso se mi credi

Mi manchi amore mio.

Né morte né persecuzione,

La mia lingua parla di amore

Se hai intenzione di romperlo, almeno

Lascia andare il mio cuore.

Tutti abbiamo l'abitudine di dimenticare i vecchi.

Ha la stravaganza di tenere ciò che ha

Una volta che ha colpito il cuore, il bastone della morte di quell'amore

Spaventa, ma a che serve al cuore?

Non c'è più nessuno per sorridere un po' e andarsene

Questo cuore maestro troverà il suo valore, mezzo nudo

Anche se ha paura, le sue mani si uniscono per la schiena

Nemmeno io sono in questa lotta, per quel posto minuscolo

La mia presenza o assenza ti interessa?

Sei scappato da me con tanta tristezza

L'amore mi è passato davanti e non si è fermato in orbita

Quante storie pessimistiche ti sei buttato di mano?