Flugufrelsarinn - Sigur Rós

Hamagangur, ég þusti niður að læknum, bjargvættur.

ég gerði skip tilbúið og fór með litla bæn því ég var hræddur.

sólin skein og lækurinn seytlaði.

sóley — sóley flugurnar drepast.

en í dag á ég að bjarga sem flestum flugum.

með spotta í skip ég er með í hvorri hendi — ákveðinn.

ég kasta þeim út í hylinn og reyni að hala flugurnar inn áður en seiðin ná til

þar sem þær berjast við strauminn og vatnið.

þannig líður dagurinn.

sjálfur kominn um borð, var farinn að berjast við bæjarlækinn sem hafði þegar

deytt svo margar.

ég næ ekki andanum og þyngist við hverja öldu.

mér vantar kraftaverk því ég er að drukkna syndir.

ég reyni að komast um borð.

ég dreg í land og bjarga því sjálfum mér aftur á bakkann.

á heitan stein ég legg mig og læt mig þorna aftur.

ég kasta mér út í hylinn og reyni að hala flugurnar inn áður en seiðin ná til

þeirra þar sem þær berjast við strauminn og vatnið.

gustur, allur rennblautur.

frakkur finnur hvernig báturinn er kominn og mesta straumnum og landið smám

saman nálgaðist.

hann er bæði um borð í sjó og landi bjargandi flugunum sem farast hér.

þó sér í lagi sjálfum sér.

eilíft stríð og hvergi friður.

en það verður einhver að fórna sér.

dagarnir eru langir.

Hamagungur, sono corso giù al ruscello, salvatore.

Ho preparato una nave e ho detto una piccola preghiera perché avevo paura.

il sole splendeva e il ruscello gocciolava.

sóley: le mosche sóley vengono uccise.

ma oggi devo salvare quante più mosche possibile.

con gli schernitori nelle navi con cui sono in ogni mano, determinato.

Li lancio nella buca e provo ad attirare le mosche prima che arrivino gli avannotti

dove combattono la corrente e l'acqua.

così va la giornata.

lui stesso a bordo, aveva iniziato a combattere con il torrente della città che già lo aveva

tanti sono morti.

Non riesco a riprendere fiato e diventare più pesante ad ogni onda.

Ho bisogno di un miracolo perché sto affogando nei peccati.

provo a salire a bordo

Salgo a riva e mi salvo di nuovo in banca.

su una pietra calda mi sdraio e mi lascio asciugare di nuovo.

Mi butto nella buca e provo ad attirare le mosche prima che arrivino gli avannotti

di loro mentre combattono la corrente e l'acqua.

raffica, tutto inzuppato.

il cappotto sente l'arrivo della barca e la corrente più forte e la terra gradualmente

insieme si avvicinarono.

è sia a bordo in mare che a terra a salvare le mosche che qui muoiono.

comunque bene lui stesso.

guerra eterna e niente pace.

ma qualcuno deve fare un sacrificio.

le giornate sono lunghe.