Sarab - Sina Sarlak

من از کویر میخواستم، مواظبِ گل باشه

بارون شه تا یه ذره، رنگ و روی گل وا شه

گلو دادم به عشقِ، بهار و بویِ بارون

پژمرده شد چون اینجا، تموم نشد تابستون

آفتابِ تیز و بی رحم، خندید به مهربونیش

دویید و هی سراب بود، تموم شد جوونیش

این خاکِ بی محبت، نذاشت ریشه بگیره

کویر با گل دشمن بود، یه کاری کرد بمیره

پَر پَر شد از تنهایی، کسی دلتنگش نشد

جز بی کسی هیچکسی، همراه دردش نشد

شکستنش ساده بود، راحت با یه اشاره

آرزویِ گل این بود، یه کم بارون بباره

آفتابِ تیز و بی رحم، خندید به مهربونیش

دویید و هی سراب بود، تموم شد جوونیش

این خاکِ بی محبت، نذاشت ریشه بگیره

کویر با گل دشمن بود، یه کاری کرد بمیره

Ho chiesto al deserto di fare attenzione ai fiori

Piove fino a quando una particella, colore e cade sul fiore

Ho soffocato l'amore, la primavera e l'odore della pioggia

È appassito perché qui l'estate non è finita

Il sole acuto e spietato rise della sua gentilezza

Correva ed era un miraggio, la sua giovinezza era finita

Non lasciare che questo terreno scortese metta radici

Kavir era il nemico con i fiori, ha fatto qualcosa per morire

Pieno di solitudine, nessuno lo sentiva

Nessuno soffriva se non senza nessuno

Era facile da rompere, facile con un accenno

Il fiore desiderò che piovesse un po'

Il sole acuto e spietato rise della sua gentilezza

Correva ed era un miraggio, la sua giovinezza era finita

Non lasciare che questo terreno scortese metta radici

Kavir era il nemico con i fiori, ha fatto qualcosa per morire