Warszawa - T.Love

Za oknem zimowo zaczyna się dzień

Zaczynam kolejny dzień życia

Wyglądam przez okno, na oczach mam sen

A Grochów się budzi z przepicia

Wypity alkohol uderza w tętnice

Autobus tapla się w śniegu

Przez szybę oglądam betonu stolicę

Już jestem na drugim jej brzegu

Gdy patrzę w twe oczy, zmęczone jak moje

To kocham to miasto, zmęczone jak ja

Gdzie Hitler i Stalin zrobili, co swoje

Gdzie wiosna spaliną oddycha

Krakowskie Przedmieście zalane jest słońcem

Wirujesz jak obłok, wynurzasz się z bramy

A ja jestem głodny, tak bardzo głodny

Kochanie, nakarmisz mnie snami

Zielony Żoliborz, pieprzony Żoliborz

Rozkwita na drzewach, na krzewach

Ściekami z rzeki kompletnie pijany

Chcę krzyczeć, chcę ryczeć, chcę śpiewać

Gdy patrzę w twe oczy, zmęczone jak moje

To kocham to miasto, zmęczone jak ja

Gdzie Hitler i Stalin zrobili, co swoje

Gdzie wiosna spaliną oddycha

Jesienią zawsze zaczyna się szkoła

A w knajpach zaczyna się picie

Jest tłoczno i duszno, olewa nas kelner

I tak skończymy o świcie

Jesienią zawsze myślę o latach

Tak starych, jak te kamienice

Jesienią o zmroku przechodzę z tobą

Przez pełne kasztanów ulice

Gdy patrzę w twe oczy, zmęczone jak moje

To kocham to miasto, zmęczone jak ja

Gdzie Hitler i Stalin zrobili, co swoje

Gdzie wiosna spaliną oddycha

La giornata invernale inizia fuori dalla finestra

Sto iniziando un altro giorno della mia vita

Guardo fuori dalla finestra, ho un sogno negli occhi

E Grochów si sveglia dall'essere ubriaco

Quando bevi alcol, colpisce le tue arterie

L'autobus scivola nella neve

Attraverso il vetro guardo la capitale di cemento

Sono già dall'altra parte

Mentre guardo i tuoi occhi stanchi come i miei

Amo questa città, stanco quanto me

Dove Hitler e Stalin hanno fatto il loro lavoro

Dove la primavera respira i gas di scarico

Krakowskie Przedmieście è inondata di sole

Giri come una nuvola, esci dal cancello

E ho fame, tanta fame

Tesoro, mi nutri di sogni

Żoliborz verde, fottuto Żoliborz

Fiorisce su alberi e arbusti

È completamente ubriaco delle acque reflue del fiume

Voglio urlare, voglio urlare, voglio cantare

Mentre guardo i tuoi occhi stanchi come i miei

Amo questa città, stanco quanto me

Dove Hitler e Stalin hanno fatto il loro lavoro

Dove la primavera respira i gas di scarico

La scuola inizia sempre in autunno

E nei pub si comincia a bere

È affollato e soffocante, il cameriere ci ignora

Finiremo comunque all'alba

In autunno penso sempre agli anni

Vecchio come queste case popolari

In autunno, al tramonto, cammino con te

Per le strade piene di castagne

Mentre guardo i tuoi occhi stanchi come i miei

Amo questa città, stanco quanto me

Dove Hitler e Stalin hanno fatto il loro lavoro

Dove la primavera respira i gas di scarico