Geef Nooit Op - The Scene

ik loop langs de spoorbaan, kijk naar de trein

nee, ik staar naar de trein van de hoop

staat daar glanzend en stil, half in de schaduw

langs een verlaten perron

en ik kijk achterom, als naar een verleden

dat leeg was en zonder geloof

maar mijn hoofd, half verdoofd, zegt dit is het heden

kijk niet vooruit en kijk nooit achterom

geef nooit op in gedachten zie ik, hoe de wielen gaan draaien

over een spoor zonder eind

tot het dendert door bossen, bergen en dalen

op weg naar de horizon

ik denk hier ligt mijn lot, hier ligt mijn hart

en in deze stad moet ik zijn

met alles wat komt en alles wat gaat

en ik draai me om en keer mijn rug naar de trein

geef nooit op

Cammino lungo la ferrovia, guardo il treno

no, sto fissando il treno della speranza

sta lì splendente e immobile, per metà nell'ombra

lungo una piattaforma deserta

e mi guardo indietro, come a un passato

quello era vuoto e senza fede

ma la mia testa, mezza intorpidita, dice che questo è il presente

non guardare avanti e non guardare mai indietro

non mollare mai nei pensieri vedo come girano le ruote

su una pista senza fine

finché non tuona attraverso foreste, montagne e valli

sulla strada verso l'orizzonte

Penso che qui stia il mio destino, qui stia il mio cuore

e in questa città devo essere

con tutto ciò che viene e tutto ciò che va

e mi giro e volto le spalle al treno

non mollare mai