Saknet - Windir

Mørke spaigla mine kjainsle, men da e ait hål i spaiggedl

Ait hål so ikkje enda, akkorat so sakne i sjeli mi

Håle e so sakne i sjeli mi. Sakne e so håle, endelaust…

Sakne itte nåke inårmt so eg hadde, da eg hadde va lika stort so sakne

Inårmt… Eg lika smerte, men eg lika ra igentle ikkje…

Eg skrike, men eg skrike igentle ikkje…

Eg dåyr, men eg dåyr igentle ikkje…

Eg sakna… Fø meg e mørke so dagen fø deg å ri andre

Fø meg e dagen so mørke fø deg å ri andre

Fø meg e skrike so lattern fø deg å ri andre

Fø meg e dauen so live fø deg å ri andre

Dystert da e, å tainkja slik, dystert da e, å vera slik

Dystert da e, å liva slik, dystert da e, eg lika ra slik…

Dystert e ra å dystert ska ra vera. Mørt e ra å mørt ska ra vera

Ont e ra å ont ska ra vera. Sakne e rar, men da ska rar ikkje vera…

Da ain ikkje bør gjera e da eg sakna meste

Da ain ikkje bør saia e da eg sakna meste, du skjønna kå eg maina

Da e deg eg sakna adle meste…

Da eg ha møst ha saora, da vi’kkje bedra seg me aori

Da ha berra våre ont, å sakna ha våre tongt

Smerte, no lika e’ra… Skrik, no skrike eg…

Dau, no dåyr eg… Sakn, eg sakna reg…

Eg dåyr fø'ra eg sakna… Å eg sakna itte dauen.