Sanrı - Zakkum

Gün yeni doğarken odanın balkonuna

Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarna

Birkaç saat daha var sislerin çoğalmasına

Bakir telaşlar için insanların uyanmasına

Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun

Ama olsun, eskiden beri üşümeyi seviyorsun…

Çöpleri karıştıran sokak köpekleri gibi

Kurcalıyorsun fark etmeden geçmişte ki günleri

Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına

Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla

Babanı andırıyor sanki, bu sessiz duruşuyla

Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana…

Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak

Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak

Sul balcone della camera all'alba

Il primo caffè del mattino ti riempie le guance

Ancora qualche ora prima che le nebbie si alzino

Per il vergine trambusto per svegliare le persone

Come ogni mattina ad Ankara, forse hai un po' freddo

Ma comunque, ti piace avere freddo per molto tempo...

Come cani randagi che vanno a caccia di cibo

Hai pasticciato con i giorni passati senza accorgertene

La tua infanzia sale silenziosamente in grembo

Sorride così con i suoi capelli ricci

È come se somigliasse a tuo padre, con la sua posizione tranquilla

E ti ricorda quanto ti manca...

Quanto sei bella, la vita è ancora nuda

Niente è intatto, i giorni sono altalene