Na stacji Jerzego z Podebrad - Zbigniew ZamacHowski

Widzimy się co dzień na schodach w metrze,

gdy ona jedzie na dół - ja na powierzchnię

Ja wracam z nocnej zmiany,

a ty pracujesz rano

Ja jestem niewyspany,

ty z twarzą zatroskaną

A schody jadą, choć mogłyby stać

na stacji Jerzego z Podebrad

Praga o szóstej jeszcze sennie ziewa

i tylko my naiwni — robimy co trzeba

Ja spieszę się z kliniki,

gna do kiosku ona

Zmęczone dwa trybiki,

dwie wyspy wśród miliona

A schody jadą, choć mogłyby stać

na stacji Jerzego z Podebrad.

Choć o tej samej porze — randki są ruchome,

bo w tym tandemie każdy jedzie w swoją stronę

Ja w lewo, ona w prawo

nie ma odwrotu

ją czeka Rude pravo

a na mnie pusty pokój

A schody jadą, choć mogłyby stać

na stacji Jerzego z Podebrad.

Na czarodziejskich schodach czuję w sercu drżenie,

gdy kioskareczka Ewa śle mi swe spojrzenie

W pospiechu ledwie zdążę

powiedzieć - «witam z rana»,

bo całowania w biegu

surowo się zabrania

A schody jadą, choć mogłyby stać

na stacji Jerzego z Podebrad

A Praga drzemie i nic jeszcze nie wie

o dwojgu zakochanych, zapatrzonych w siebie

Już tęsknią nasze włosy

pędem rozwiane

do tego, co nas czeka

do tego, co nieznane

A schody jadą, choć mogłyby stać

na stacji Jerzego z Podebrad.

Ci vediamo tutti i giorni sulle scale della metropolitana,

quando scende, io vado in superficie

Sto tornando dal turno di notte,

e tu lavori la mattina

Sono assonnato,

tu con una faccia preoccupata

E le scale si muovono, anche se potrebbero stare in piedi

alla stazione George z Podebrad

Praga alle sei sta ancora sbadigliando assonnata

e solo noi gli ingenui facciamo ciò che è necessario

Sono di fretta dalla clinica,

va al chiosco

Stanchi due ingranaggi,

due isole tra un milione

E le scale si muovono, anche se potrebbero stare in piedi

alla stazione George z Podebrad.

Anche se allo stesso tempo —le date sono mobili,

perché in questo tandem ognuno va per la sua strada

Io me ne sono andato, lei ha ragione

non si può tornare indietro

La legge maleducata la aspetta

e una stanza vuota su di me

E le scale si muovono, anche se potrebbero stare in piedi

alla stazione George z Podebrad.

Sulle scale magiche, sento un tremito nel mio cuore,

quando l'edicola Ewa mi manda il suo sguardo

Di fretta, ce la farò a malapena

dire - «ciao al mattino»,

perché baciare in fuga

severamente vietato

E le scale si muovono, anche se potrebbero stare in piedi

alla stazione George z Podebrad

E Praga sonnecchia e non sa ancora niente

su due persone innamorate, infatuate l'una dell'altra

Ci mancano già i nostri capelli

soffiato via

a ciò che ci aspetta

all'ignoto

E le scale si muovono, anche se potrebbero stare in piedi

alla stazione George z Podebrad.