Naprawde Nie Dzieje Sie Nic - Grzegorz Turnau, Zbigniew ZamacHowski

Czy zdanie okrągłe wypowiesz,

czy księgę mądrą napiszesz,

będziesz zawsze mieć w głowie

tę samą pustkę i ciszę.

Słowo to zimny powiew

nagłego wiatru w przestworze;

może orzeźwi cię, ale

donikąd dojść nie pomoże.

Zwieść cię może ciągnący ulicami tłum,

wódka w parku wypita albo zachód słońca,

lecz pamiętaj: naprawdę nie dzieje się nic

i nie stanie się nic — aż do końca.

Czy zdanie okrągłe wypowiesz,

czy księgę mądrą napiszesz,

będziesz zawsze mieć w głowie

tę samą pustkę i ciszę.

Zaufaj tylko warg splotom,

bełkotom niezrozumiałym,

gestom w próżni zawisłym,

niedoskonałym.

Zwieść cię może ciągnący ulicami tłum,

wódka w parku wypita albo zachód słońca,

lecz pamiętaj: naprawdę nie dzieje się nic

i nie stanie się nic — aż do końca.

Dirai una frase tonda,

scriverai un libro saggio,

avrai sempre in mente

lo stesso vuoto e silenzio.

La parola è una brezza fredda

vento improvviso nel cielo;

forse ti rinfrescherà, ma

non ti aiuterà ad arrivare da nessuna parte.

Potresti essere ingannato dalla folla nelle strade,

vodka bevuta nel parco o al tramonto,

ma ricorda: non succede davvero niente

e non accadrà nulla - fino alla fine.

Dirai una frase tonda,

scriverai un libro saggio,

avrai sempre in mente

lo stesso vuoto e silenzio.

Fidati solo delle trame delle labbra,

parole incomprensibili,

gesti nel vuoto,

imperfetto.

Potresti essere ingannato dalla folla nelle strade,

vodka bevuta nel parco o al tramonto,

ma ricorda: non succede davvero niente

e non accadrà nulla - fino alla fine.