Szkoda Mi Czasu - Zoe

Ref:

Szkoda mi czasu na nerwy i łzy

Na smutek i gniew, szkoda mi dni

Nie chcę pamiętać tych kłótni i win

O tym co złe, zapomnieć chcę dziś

Wczoraj było wczoraj, chyba już pora się obudzić

Jak można nienawidzieć ludzi, gniew w sobie dusić?

Na przepraszam głusi i ślepi na zmiany

Trzymamy się ramy, którą zbudował czarny piar

W czynach widać monochormię

Subiektywna wina spływa potokiem wspomnień

Linia życia się kurczy, ludzi dusi nienawiść

Stare rany bolą lecz nie mogą nas zabić

Oni, wyalienowali się słowami gdzieś gdzie

Relacje mają status «Pierdol się»

Te animozje są motorem dając siłę

I wzorem projektu na perpetuum mobile

Wilczy bilet co chwilę świeci w dłoni

Monitorując nasz prywatny bieg historii

To nasz motyw przewodni;

głodni rozczarowań

Nienawidzimy ludzi aby móc ich pokochać, ale.

Ref:

Świat zatruwa nam uczucia, po ludziach widać gniew

Skłóca nas sekunda, jednoczy tylko śmieć

Każdy ma ten sen gdy sumienie się odzywa

I wpływa na dzień rzucając cień na przyjaźń

Chyba każdy z nas choć raz grał skurwiela

Wypluwając jad, czuł jak rośnie adrena

Ta kręta ścieżka od dziecka rządzi światem

Wybiela nas a reszta to homo sacer, zatem

Idę po zgliszczach, po mostach spalonych

By pisać na murach «Czcijmy antagonizm»

My, żądni krwi jak ustasze mamy nasze ale

Dzień za dniem nakręcamy tę spirale

Nawet nie pamiętamy skąd żale bo geneza

Nie obchodzi nas wcale gdy psy chcemy wieszać

Żale już tak stare jak węgiel a żyją

I po co?

Życie ucieka nam za szybą

Ref:

Rif:

Non perdo tempo con nervi e lacrime

Per la tristezza e la rabbia, mi dispiace per i giorni

Non voglio ricordare questi litigi e questi sensi di colpa

Voglio dimenticare ciò che è brutto oggi

Ieri era ieri, credo sia ora di svegliarsi

Come puoi odiare le persone, soffocare la tua rabbia?

Mi dispiace sordo e cieco ai cambiamenti

Ci atteniamo al telaio che è stato costruito dal Piar nero

C'è monocordia negli atti

La colpa soggettiva scorre lungo il flusso dei ricordi

La linea della vita si sta restringendo, le persone sono soffocate dall'odio

Le vecchie ferite fanno male, ma non possono ucciderci

Si sono alienati con le parole da qualche parte

I rapporti hanno lo stato di "Vaffanculo"

Queste animosità sono la forza trainante della forza

E il modellino del progetto su una macchina a moto perpetuo

Il biglietto del lupo brilla nella tua mano ogni tanto

Monitorando la nostra storia privata

Questo è il nostro leitmotiv;

fame di delusioni

Odiamo le persone per poterle amare, ma.

Rif:

Il mondo avvelena i nostri sentimenti, le persone mostrano rabbia

Il secondo ci disturba, solo la spazzatura ci unisce

Tutti fanno questo sogno quando la loro coscienza parla

E colpisce la giornata e getta un'ombra sull'amicizia

Penso che ognuno di noi abbia interpretato un bastardo almeno una volta

Sputando il veleno, sentì crescere l'adrenalina

Questo percorso tortuoso governa il mondo fin dall'infanzia

Ci imbianca e il resto è homo sacer, quindi

Cammino sulle rovine, sui ponti bruciati

Scrivere sui muri "L'antagonismo del culto"

Noi, assetati di sangue come bocche, beviamo la nostra birra

Giorno dopo giorno, chiudiamo questa spirale

Non ricordiamo nemmeno da dove venissero i rimpianti, perché la genesi

Non ci interessa quando vogliamo impiccare i cani

Rimpianti vecchi come il carbone e sono vivi

Per quello?

La vita ci sta finendo dietro il vetro

Rif: