Nie opuszczaj mnie - Edyta Gorniak

Nie opuszczaj mnie

Każda moja łza

Szepcze, że co złe

Się zapomnieć da

Zapomnijmy ten

Utracony czas

Co oddalał nas

Co zabijał nas

I pytania złe

I natrętne tak

Jak?

Dlaczego?

Jak?

Zapomnijmy je

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Ja deszczowym dniem

Ci przyniosę z ziem

Gdzie nie pada deszcz

Pereł, deszczu sznur

Jeśli umrę

Z chmur spłynie do Twych rąk

Światła złoty krąg

I to będę ja

W świecie ziemskich spraw

Miłowanie Twe

Będzie pierwszym z praw

Królem staniesz się

A królową ja

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Ja wymyślę Ci

Słowa, których sens

Pojmiesz tylko Ty

Z nich ułożę baśń

Jak się serca dwa pokochały

Na przekór ludziom złym

Z nich ułożę baśń

O królewnie, co

Zmarła z żalu, bo

Nie poznała Cię

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Przecież zdarza się

Że największy żar

Ciska wulkan, co

Niby dawno zmarł

Pól spalonych skraj

Więcej zrodzi zbóż

Niż zielony maj

W czas wiosennych burz

Gdy księżyca cierń

Lśni na nieba tle

I z czerwienią czerń

Nie chcą rozstać się

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Już nie będzie łez

Już nie będzie słów

Dobrze jest jak jest

Tylko taki kąt

Mały kąt mi wskaż

Gdzie Twój słychać śmiech

Widać Twoją twarz

Chcę, gdy słońca krąg wzejdzie

Być co dnia

Cieniem Twoich rąk

Cieniem Twego psa

Nie opuszczaj mnie

Nie opuszczaj mnie

Non lasciarmi

Ogni mia lacrima

Sussurra cosa c'è che non va

Puoi dimenticare te stesso

Dimentichiamo questo

Tempo perso

Ciò che ci ha tenuti separati

Cosa ci stava uccidendo

E le domande sbagliate

E invadente sì

Come?

Come mai?

Come?

Dimentichiamoli

Non lasciarmi

Non lasciarmi

Non lasciarmi

È un giorno piovoso

ti farò uscire dalla terra

Dove non piove

Perle, pioggia di corda

Se muoio

Dalle nuvole scorrerà nelle tue mani

Luci del cerchio dorato

E sarò io

Nel mondo degli affari terreni

ti amo

Sarà la prima delle leggi

Diventerai re

io sono la regina

Non lasciarmi

Non lasciarmi

Non lasciarmi

Non lasciarmi

Ti inventerò

Parole che hanno senso

Solo tu puoi capire

Comporrò una fiaba da loro

Come due cuori si sono innamorati

Nonostante le persone cattive

Comporrò una fiaba da loro

A proposito di principessa cosa

È morta di dolore perché

Non ti ha riconosciuto

Non lasciarmi

Non lasciarmi

Non lasciarmi

Succede

Che il calore più grande

Butta giù un vulcano, cosa?

È morto molto tempo fa

Frange di campi bruciati

Nasceranno più grani

Che il verde di maggio

In tempo di temporali primaverili

Quando la spina della luna

Brilla contro il cielo

E con il rosso nero

Non vogliono rompere

Non lasciarmi

Non lasciarmi

Non lasciarmi

Non lasciarmi

Non ci saranno più lacrime

Non ci saranno più parole

È buono così com'è

Proprio un tale angolo

Mostrami un piccolo angolo

Dove si sente la tua risata

Puoi vedere la tua faccia

Lo voglio quando sorge il sole

Sii tutti i giorni

L'ombra delle tue mani

L'ombra del tuo cane

Non lasciarmi

Non lasciarmi