Nie Umiem Mówić Nie (fragment audiobooka "Jestem Marysia i chyba się zabiję dzisiaj") - Mery Spolsky

Nie umiem mówić «nie» i Nosowska o tym wie

Gra mi co dzień

Nie, nie, nie to nie

Chciałabym jak ona mieć granicę na «N»

Mówić «Nie proszę pana, nie to nie ten»

Gdy ktoś pyta, czy ten kolor jest ok

Mówię «Tak, tak, tak, tak»

Chociaż przecież wolę czerń

Gdy ktoś pyta, czy może teraz wejść mi na głowę z butami

Ja mówię «Śmiało, wejdź»

Budzik mówi do mnie «Wstań»

Umówiłam się ze sobą, że tym razem będzie (tak, tak, tak, tak|)

Jednak coś w środku mówi «Jeszcze chwilka», biała pierzynka nie umie mówić nie

(debilka)

Lipcowa noc, piwo, etykieta przodem

Jakim cudem trzymam piwo, jeśli chciałam wodę?

Koleżanka poprosiła, mówi «Co ni będziesz piła?»

I jej też ni odmówiłam

Sytuacja powtarza się cyklicznie

W domu władca, a za bramą tak, tak, tak

Spacja wciska się w umyśle

To doradca, chyba lepiej milczeć

Bywa gorzej, obok siedzi typ

Ma zamiary wobec mnie

Ja nie umiem mówić «nie»

On chce usta do ust

Zmieniam szybko gust

Zabeczałam głośne «meee»

Zamiast powiedzieć «Pierdol się»

Nie!

Nie!

Pierdol się

Nie

Nie!

Nie!

Pierdol się

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Siadam na fotelu, chcę neon na palcu

Ona mówi mi «Żółty to nie bardzo»

«Może być niebieski?»

Tak, tak, tak

Lecą w duchu łezki, niebieski jest lamerski

Albo czemu jest tak, oglądam Pinteresta

Fryzur propozycje, chciałam taki zestaw

Krótkie, z grzywką, jak u tej Japonki

Wychodzę w długich falach

Co się odpierdala?

Sytuacja powtarza się cyklicznie

Czarna owca chciałaby być biała, ała

Spacja wciska się w umyśle

Asertywność boli czasem, ała, ała

Czasem mam odrobinę werwy

Wybieram majtki w sklepie z printem zebry

Już przy kasie, wszystko zgodnie z planem

Ona mówi «Weź te bawełniane»

Pojebane

Nie!

Nie!

Pojebane

Nie

Nie!

Nie!

Pojebane

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie umiem mówić «nie» i Nosowska o tym wie

Gra mi co dzień

Nie, nie, nie to nie

Chciałabym jak ona mieć granicę na «N»

Mówić «Nie proszę pana, nie to nie ten»

Gdy ktoś pyta, czy ten kolor jest ok

Mówię «Tak, tak, tak, tak»

Chociaż przecież wolę czerń

Gdy ktoś pyta, czy może teraz wejść mi na głowę z butami

Ja mówię «Śmiało, wejdź»

Co mnie podkusiło, aby kiwać od góry do dołu, zamiast z boku na bok?

Nie rozumiem, czemu mózg mi tak robi.

Ale zauważyłam, że tendencja

wypuszczania z ust słowa «nie» wzrasta proporcjonalnie do poziomu poznania

danej jednostki.

Oznacza to, że jeśli znam kogoś już, z 10 lat i stale

utrzymujemy kontakt, to jest szansa, że będę umiała powiedzieć, że nie lubię

pizzy z ananasem.

Jednak, jeśli byłoby to świeże spotkanie i wirujący chaos

nowych imion, koszul, zapachów, mogę zapewnić wszystkich proroków,

że żarłabym ananasa tak, że aż by mi się uszy trzęsły.

Może nawet bym

przyznała, że mi smakuje.

Czemu mi tak robi ten mózg mój?

Przecież można

powiedzieć:

NIE I CHUJ

Non posso dire "no" e Nosowska lo sa

Mi interpreta ogni giorno

No, no, no, no

Vorrei che avesse un bordo su "N"

Di' "No signore, non è quello sbagliato"

Quando qualcuno chiede se questo colore va bene

Dico "Sì, sì, sì, sì"

Anche se preferisco il nero

Quando qualcuno mi chiede se può mettermi in testa con le scarpe adesso

Dico "Vai avanti, entra"

La sveglia mi dice "Alzati"

Ho preso un appuntamento che questa volta sarebbe stato (yeah, yeah, yeah, yeah |)

Tuttavia, qualcosa dentro dice "Solo un minuto", il piumino bianco non può dire di no

(ritardare)

Notte di luglio, birra, etichetta sul fronte

Come potrei conservare la mia birra se volessi dell'acqua?

Un'amica ha chiesto, lei dice: "Cosa non berrai?"

E l'ho rifiutata anche io

La situazione si ripete ciclicamente

In casa, il sovrano, e fuori dal cancello, sì, sì, sì

La barra spaziatrice è premuta nella mente

È un consigliere, credo sia meglio tacere

Peggiora, c'è un tipo accanto ad esso

Ha intenzioni nei miei confronti

Non posso dire "no"

Vuole bocca a bocca

Cambio gusto velocemente

Ho belato forte «meee»

Invece di dire "Vaffanculo"

Non!

Non!

o

Non

Non!

Non!

o

(No no no no no no no)

Non

(No no no no no no no)

Mi siedo sulla poltrona, voglio un'insegna al neon al dito

Mi dice "Il giallo non è proprio"

«Potrebbe essere blu?»

sì sì sì

Volano nello spirito di una lacrima, il blu è zoppo

O perché, guardo Pinterest

Suggerimenti per le acconciature, volevo un set del genere

Bassa, con la frangia, come questa giapponese

Esco a onde lunghe

Che cazzo c'è?

La situazione si ripete ciclicamente

Una pecora nera vorrebbe essere bianca, oh

La barra spaziatrice è premuta nella mente

L'assertività a volte fa male, cavolo, cavolo

A volte ho un po' di entusiasmo

Scelgo le mutandine in un negozio di stampe zebrate

Alla cassa, tutto come previsto

Lei dice "Prendi quelli di cotone"

Incasinato

Non!

Non!

Incasinato

Non

Non!

Non!

Incasinato

(No no no no no no no)

Non

(No no no no no no no)

Non posso dire "no" e Nosowska lo sa

Mi interpreta ogni giorno

No, no, no, no

Vorrei che avesse un bordo su "N"

Di' "No signore, non è quello sbagliato"

Quando qualcuno chiede se questo colore va bene

Dico "Sì, sì, sì, sì"

Anche se preferisco il nero

Quando qualcuno mi chiede se può mettermi in testa con le scarpe adesso

Dico "Vai avanti, entra"

Cosa mi ha fatto oscillare dall'alto verso il basso invece che da un lato all'altro?

Non capisco perché il mio cervello mi fa questo.

Ma ho notato la tendenza

di lasciar andare la parola "no" aumenta in proporzione al livello di conoscenza

data unità.

Ciò significa che se conosco già qualcuno, 10 anni e costantemente

rimaniamo in contatto, questa è un'occasione posso dire che non mi piace

pizza con ananas.

Tuttavia, se fosse stato un nuovo incontro e un caos vorticoso

nuovi nomi, camicie, fragranze, posso assicurare tutti i profeti,

che mangerei così tanto ananas da farmi tremare le orecchie.

Forse lo farei anche

ha ammesso che mi è piaciuto.

Perché il mio cervello mi sta facendo questo?

Puoi

raccontare:

NON E DANNATO