FAK - Mery Spolsky

Wolę pisać z poduszką przy kościach

Kiedy serce mi przepadło w ciemnościach

Ciemność czuję.

Kropka, spacja i oddech

Ty mnie w żołądku trzymasz

I ciętą masz mordę

Nie masz litości

Błagam i się płaszczę

Moją paszczę

Przed lustro wciąż taszczę

I tam widzę

Oczodoły nic nie warte

Włosy za krótkie

Policzki zdarte

Idę na łowy

Wyrzucam wszystkich ludzi z głowy

W celach odmowy

Serdeczny palec mam środkowy

Byleby nie było

Mówię to na miło

Choć się wszystko spaliło

Żarzy się to co mnie parzy

Niczym blask ołtarzy

Tych kilka zwrotów na «S», na «P», na «KA», na «JOT»

Jak młot w mój splot

W tle Die Antwoord

A z gimbazy bohomazy bez urazy dla tej frazy

Tyle razy te wyrazy generują mi przekazy

Posłuchaj

Ty jesteś dziki, a ja lubię ten lot

Nie mówi się drugiej osobie źle

Nie wolno tak

Fe fe fe

Nie mówi się nigdy o sobie źle

Nie wolno tak

Fak fak fak

Colę popijam zbyt szybkim łykiem

Smakołykiem zapycham myśli zbyt dzikie

I już jestem na granicy przytycia

Nie mam inicjatywy, ja nie mam już życia

W alfabecie pojawia się twoje imię

I mnie na dno, na bruk ciągnie przez chwilę

Wracam trzeźwo i wypluwam tę colę

Słowa bolą mocniej niż zbyt gęste triole

Mówisz mniej niż piszesz do mnie na fejsbuku

Tyle tu rąk, tyle tu kciuków

Może to błąd, jadę do złotych łuków

I dla looku tyle huku

Zaboli z drugim kęsem

Jem pszenną bułkę z serem, z sosem i podwójnym mięsem

Wtedy mówię: FAK, FAK!

Ty się gapisz tak jak

Chciałbyś zabrać mi smak

Schylam kark

Nawpycham się tych bułek co są dla mnie czułe

Potem na odmułę odpalę sobie nową Duę

Mam w głowie luzu tandem

Nie mówi się drugiej osobie źle

Nie wolno tak

Fe fe fe

Nie mówi się nigdy o sobie źle

Nie wolno tak

Fak fak fak

Preferisco scrivere con un cuscino contro le ossa

Quando il mio cuore era perso nel buio

Sento l'oscurità.

Punto, spazio e respiro

Mi stai tenendo nello stomaco

E la tua faccia è tagliata

Non hai pietà

Ti supplico e mi umilia

La mia bocca

Mi trascino ancora davanti allo specchio

E posso vedere lì

Le orbite non valgono niente

Capelli troppo corti

Le guance sono stropicciate

vado a caccia

Tolgo tutte le persone dalla mia testa

Ai fini del rifiuto

Ho un dito medio

Finché non lo era

Lo dico gentilmente

Anche se tutto è bruciato

Ciò che mi brucia è luminoso

Come lo splendore degli altari

Le poche frasi per «S», per «P», per «KA», per «JOT»

Come un martello nella mia trama

Muori Antwoord sullo sfondo

E senza offesa per questa frase di Gimbazy

Tante volte queste parole generano messaggi per me

Ascolta

Sei selvaggio e mi piace questo volo

Non lo dici male all'altra persona

Non è consentito farlo

Fe fe fe

Non parli mai male di te stesso

Non è consentito farlo

Falso falso falso

Bevo la mia Coca Cola con un sorso troppo veloce

Con una delizia, riempio i miei pensieri di troppo

E sono già sul punto di ingrassare

Non ho iniziativa, non ho più vita

Il tuo nome appare nell'alfabeto

E mi trascina in fondo, sul marciapiede per un po'

Torno sobrio e sputo quella Coca

Le parole fanno più male delle terzine troppo spesse

Parli meno di quanto mi scrivi su Facebook

Ci sono così tante mani qui, così tanti pollici

Forse è un errore, vado agli archi d'oro

E tanto botto per il look

Fa male al secondo morso

Mangio un rotolo di grano con formaggio, salsa e doppia carne

Poi dico: FAK, FAK!

Stai fissando come fai tu

Vorresti togliermi il gusto

Abbasso il collo

Mi sto rimpinzando con quei panini che sono sensibili a me

Allora accenderò una nuova Dua per me stesso

Ho un tandem allentato nella mia testa

Non lo dici male all'altra persona

Non è consentito farlo

Fe fe fe

Non parli mai male di te stesso

Non è consentito farlo

Falso falso falso