Сьнег - Андрей Макаревич

Сьнег.

Горад губляе зрок.

Крок

У змрок ад сьвятла, і зноў

Колер, як белы сьнег.

Горад твой

Стаў караблём,

Лёдам забраны ў палон.

Ты

Ведаеш пэўна як

Сьнег

Нам пакідае знак.

Ён робіць заўсёды так,

І горад твой,

Сонцам сагрэты,

Плыве па вясновай вадзе.

Але

Ці дадзена нам зразумець,

Каму

Дзячыць за цеплыню,

Што зводзіць няспынна сьнег.

Сто доўгіх дзён

Мацнейшым быў ён,

І раптам зьнікае за пяць

Цёплых дзён.

Neve.

La città sta perdendo di vista.

Fare un passo

Nell'oscurità della luce, e ancora

Colore come la neve bianca.

La tua città

diventata una nave,

Fu fatto prigioniero dal ghiaccio.

Voi

Sai per certo come

Neve

Ci lascia un segno.

Lo fa sempre

E la tua città,

riscaldato dal sole,

Galleggia sull'acqua di sorgente.

Ma

Siamo dati per capire

A cui

Grazie per il calore,

Che porta neve incessante.

Cento lunghi giorni

era più forte,

E improvvisamente scompare in cinque

Giornate calde.