Bez Ciebie Nie Ma Mnie - Anna German

Przy tobie biegły wszystkie drogi jak wierne psy.

Uśmiechy nie znające trwogi przy Tobie szły.

Przy Tobie z Tobą i dla Ciebie świat się zielenił.

A teraz pusto w całym niebie, na całej ziemi

I nie ma mnie bez Ciebie, nie ma mnie,

i lustro kłamie, nie ma mnie,

Bez Ciebie nie ma mnie, jest tylko pamięć,

nie ma mnie, mój cień to obcy cień, to już nie ja.

Może o tym wie dziś tylko ten,

kto dni bezludnych prawdę zna.

I nawet Cię nie opłakiwał zwyczajny pech,

i nasza gwiazda ta szczęśliwa

nie spadła w zmierzch.

i odtąd świeci już nie dla nas,

nie wiem dla kogo, zgubiona w nocy

zabłąkana pod mleczną drogą

Nie ma mnie, mój cień

to obcy cień, to już nie ja Może o tym wie dziś tylko ten,

kto dni bezludnych prawdę zna,

Nie pozwól kłamać zimnym lustrom,

ich prawdę zmień,

To kłamstwa, które nocą pustą

wmawia im cień.

i radość powitania zamień

smutną legendę

a wtedy nic nas nie okłamie

bo znowu będę

Bo nie ma mnie bez Ciebie, nie ma mnie

i lustro kłamie nie ma mnie

Bez Ciebie nie ma mnie, jest tylko pamięć,

Nie ma mnie, mój cień

to obcy cień, to już nie ja Może o tym wie dziś tylko ten,

kto dni bezludnych prawdę zna.

Tutte le strade ti correvano accanto come cani fedeli.

Sorrisi, non conoscendo la paura, ti hanno seguito.

Con te, con te e per te, il mondo è diventato verde.

E ora tutto il cielo è vuoto, tutta la terra

E non sono qui senza di te, non sono qui

e lo specchio sta mentendo, io non ci sono

Senza di te non c'è me, c'è solo memoria

Sono andato, la mia ombra è un'ombra aliena, non sono più io.

Forse solo chi lo conosce oggi

chi conosce la verità nei giorni desolati.

E non sei stato nemmeno pianto dalla semplice sfortuna

e la nostra stella felice

non è caduto nel crepuscolo.

e da allora non risplende più per noi,

Non so per chi, perso la notte

perso sotto la Via Lattea

Sono andato, mia ombra

è un'ombra strana, non sono più io, forse solo quello lo sa oggi

chi conosce la verità nei giorni desolati,

Non lasciare che gli specchi freddi mentiscano

cambia la loro verità,

Queste sono bugie che sono vuote di notte

l'ombra gli dice.

e sostituisci la gioia del saluto

una triste leggenda

e allora niente ci mentirà

perché lo sarò di nuovo

Perché non sono qui senza di te, non sono qui

e lo specchio è sdraiato, non ci sono io

Senza di te non c'è me, c'è solo memoria

Sono andato, mia ombra

è un'ombra strana, non sono più io, forse solo quello lo sa oggi

chi conosce la verità nei giorni desolati.