To co nienazwane - Anna Maria Jopek

Tyle było chwil dla których nie znalazłam odpowiednich słów.

A przecież to, co nienazwane — gubi się.

To, czego język nie ocali — traci sens.

Bezdomne, bezpowrotne, zmierza wprost do nieistnienia.

Zwinny mój język jest posłuszny mi.

Pieści Cię słowem, stwarza Ciebie i ocala Cię.

Jakich trzeba słów, abym opisać mogła oczu twoich żar?

Jak przetłumaczyć pojedyncze drżenie warg tak, aby rysy twe nie pozostały już

tylko wspomnieniem moim.

A więc czymś zupełnie innym…

Ci sono stati tanti momenti per i quali non ho trovato le parole giuste.

Eppure ciò che è senza nome si perde.

Quale lingua non salva - non ha più senso.

Senzatetto, irrecuperabile, tende dritta alla non esistenza.

La mia lingua agile mi obbedisce.

Ti accarezza con le parole, ti crea e ti salva.

Quali parole ti servono per descrivere il tuo calore?

Come tradurre un singolo tremore labiale in modo che i tuoi lineamenti non rimangano più

solo la mia memoria.

Quindi qualcosa di completamente diverso...