Minning - Ásgeir

Liljublóm sem að leit sólu mót

Á lífsins morgni var í burtu hrifið slitið óvænt upp af sinni rót

Ekkert finnst þar síðan nema grjót

Aftanstund og örlítill þeyr

Í eyra mér er hvíslað dimmum rómi:

Lætur eftir sig, það líf, sem deyr lítið skarð í hópinn, ekki meir.

Hjálpar alltaf að

Eiga í sínum hjartastað ljóselska minning ljúfa

Sorgin er ein á yfirferð

Ótti af henni mannfólkinu stendur hún er bæði köld og viðsjárverð og velur ekki

neina sáttagerð

Liljublóm sem að leit sólu mót

Á lífsins morgni var í burtu hrifið slitið óvænt upp af sinni rót

Ekkert finnst þar síðan nema grjót

Hjálpar alltaf að

Eiga í sínum hjartastað ljóselska minning ljúfa

Liljublóm cerca il torneo del sole

Al mattino della vita, il rapimento fu improvvisamente strappato dalla sua radice

Da allora non si trova nulla, ma rocce

Pomeriggio e leggero disgelo

Una voce oscura mi sussurra all'orecchio:

Lasciandosi alle spalle, la vita che muore, un piccolo vuoto nel gruppo, non più.

Aiuta sempre

Hanno nel loro cuore un luminoso ricordo d'amore

Il dolore è solo nel passaggio

La paura dei suoi esseri umani resiste, è sia fredda che pericolosa e non sceglie

nessuna conciliazione

Liljublóm cerca il torneo del sole

Al mattino della vita, il rapimento fu improvvisamente strappato dalla sua radice

Da allora non si trova nulla, ma rocce

Aiuta sempre

Hanno nel loro cuore un luminoso ricordo d'amore