Nú Hann Blæs - Ásgeir

Veröldin mig vekur

Og veltir mér af stað

En sólin hjá mér situr

Já, hún situr öllu nær

Og geislar hennar glæðast

Af gjöfum þess sem er

Visku sína vakti

Og veitti farveg í

Úr fljóti sem var forðum

Yfirfullt af öllu því

Sem ég átti einusinni

Nú vefur örmum faðmar mig

Úr lífsins grænum lautum

Rennur lækur undurtær

Og sólarinnar máttur

Er meiri en í gær

Til himins nú sig hefur

Og hærra á loft ég fer

Nú hann blæs

Og í vindi bærist

Bjöguð en merkileg sýn

Því í stormi

Hrærist hugsunin mín

Aaaaææjjjiii…

Nú hann blæs

Og í vindi bærist

Bjöguð en merkileg sýn

Því í stormi

Hrærist hugsunin mín

Aaaaææjjjiii…

Il mondo mi sveglia

E mi eccita

Ma il sole è seduto accanto a me

Sì, è seduta più vicino

E i suoi raggi brillano

Dei doni di colui che è

La sua saggezza ha suscitato

E ha fornito un canale

Da un fiume che era antico

Affollato di tutto questo

Che una volta possedevo

Ora le braccia del web mi abbracciano

Dalle foglie verdi della vita

Il torrente scorre sommerso

E il potere del sole

È più alto di ieri

Al cielo ora stesso ha

E più in alto nell'aria vado

Ora soffia

E soffia il vento

Visione distorta ma notevole

Quindi in tempesta

La mia mente si agita

Aaaaææjjjii…

Ora soffia

E soffia il vento

Visione distorta ma notevole

Quindi in tempesta

La mia mente si agita

Aaaaææjjjii…