Diamanten - Bløf

Ze deed alsof ze sliep

Niet te licht en niet te diep

Elke man zou haar geloven

Een dove die voorgoed verblind is

En jij, je wist niet wat je hoorde

Je was opeens te stom voor woorden

En je kon haar ook niet zien

Een vijand die je goed gezind is

Lijkt dan op een vriend

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed als los zand?

Ze waakte als een leeuw

Elke zucht een stille schreeuw

Van genot en heerlijk lijden

Een ingewijde die niets loslaat

En jij, een gokker zonder kansen

Brak voor elke worp een lans

Maar tevergeefs bij deze vrouw

Die nooit voor iemand opstaat

En zeker niet voor jou

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed als los zand?

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed uit je hand

Ze was één diamant

Tussen alle korrels zand

Si è comportata come se dormisse

Non troppo leggero e non troppo profondo

Qualsiasi uomo le crederebbe

Un sordo che è accecato per sempre

E tu, non sapevi cosa hai sentito

All'improvviso sei stato troppo stupido per le parole

E non potevi nemmeno vederla

Un nemico che è gentile con te

Sembra un amico

Una manciata di diamanti

Sono troppo piccoli per essere divisi

Di cosa ti pentirai allora

Che sia scivolata come sabbia sciolta?

Guardava come un leone

Ciascuno sospira un urlo silenzioso

Di piacere e meravigliosa sofferenza

Un iniziato che non si lascia andare

E tu, un giocatore d'azzardo senza quote

Spezza una lancia per ogni lancio

Ma invano con questa donna

Chi non difende mai nessuno

E certamente non per te

Una manciata di diamanti

Sono troppo piccoli per essere divisi

Di cosa ti pentirai allora

Che sia scivolata come sabbia sciolta?

Una manciata di diamanti

Sono troppo piccoli per essere divisi

Di cosa ti pentirai allora

Che ti è scivolata di mano

Era un diamante

Tra tutti i granelli di sabbia