Casanova (Wen er maar aan) - Clouseau

Heb je last van 't licht, misschien

Of heb ik echt een traan gezien

Dit liep anders dan verwacht

En vluchten heeft geen zin meer

Jij die niet eens zelf gelooft

Wat je iedereen belooft

Je bleef altijd zo koel, recht naar je doel

Maar niet deze keer

Casanova is verliefd

Schrijft gedichten, schrijft een brief

Wie had dit ooit gedacht, als de dood voor de nacht

Als je niet in haar armen rust

Elke ochtend is koud, je bent honderd jaar oud

Als er een ander je wakker kust

Wen er maar aan, dit zal nooit overgaan

Casanova

Welkom in een nieuw bestaan

Wen er maar aan

Hoor ik daar een hart dat breekt

Nu ze niet meer met je spreekt

Ik herken je niet meer

De held van weleer

Hijst de witte vlag

Casanova heeft verdriet

Schrijft gedichten, schrijft een lied

Wie had dit ooit gedacht, als de dood voor de nacht

Als je niet in haar armen rust

Elke ochtend is koud, je bent honderd jaar oud

Als een ander je wakker kust

Wen er maar aan, dit zal nooit overgaan

Casanova

Welkom in een nieuw bestaan

Wen er maar aan

Casanova staart mistroostig in zijn wijn

En hij zou zo graag niet meer Casanova zijn

Casanova heeft pijn

Wie had dit ooit gedacht, als de dood voor de nacht

Als je niet in haar armen rust

Elke ochtend is koud, je bent honderd jaar oud

Als een ander je wakker kust

Wen er maar aan, dit zal nooit overgaan

Casanova

Welkom in een nieuw bestaan

Wen er maar aan

La luce ti dà fastidio, forse?

O ho visto davvero una lacrima

Questo si è rivelato diverso dal previsto

E i voli non hanno più senso

Tu che non credi nemmeno a te stesso

Quello che prometti a tutti

Sei sempre stato così calmo, dritto al tuo obiettivo

Ma non questa volta

Casanova è innamorato

Scrivi poesie, scrivi una lettera

Chi l'avrebbe mai pensato, se la morte prima della notte

Se non riposi tra le sue braccia

Ogni mattina fa freddo, hai cento anni

Quando un altro ti bacia, ti svegli

Abituati, non passerà mai

Casanova

Benvenuto in una nuova esistenza

Abituati

Ho sentito che c'è un cuore che si spezza

Ora lei non parla con te

non ti riconosco più

L'eroe del passato

Alza la bandiera bianca

Casanova è triste

Scrivi poesie, scrivi una canzone

Chi l'avrebbe mai pensato, se la morte prima della notte

Se non riposi tra le sue braccia

Ogni mattina fa freddo, hai cento anni

Quando qualcun altro ti bacia sveglio

Abituati, non passerà mai

Casanova

Benvenuto in una nuova esistenza

Abituati

Casanova fissa sconsolato il suo vino

E gli piacerebbe non essere più Casanova

Casanova soffre

Chi l'avrebbe mai pensato, se la morte prima della notte

Se non riposi tra le sue braccia

Ogni mattina fa freddo, hai cento anni

Quando qualcun altro ti bacia sveglio

Abituati, non passerà mai

Casanova

Benvenuto in una nuova esistenza

Abituati