Taksówka - Coma

To ta przed zmrokiem

Bezwładna godzina

Na trasie do domu

O której myśli ciężkie

Westchnienia

Wyobraź warstwę na dnie szklanki

Cukier w herbacie u babci

Żałosny i wzruszający

Osad, znak

Zapadają mętnym śladem w pamięć

Po wszystkim tym

Listopad zwalnia

Latarnie za zasłoną

Piksele na szosie

Żółte, czerwone

I biała wilgoć, mgła

Kilka punktów zaczepienia

W znanym wymiarze

Snuję, rozciągam na nich nić

Zaznaczam terytorium zdarzeń

Od lampy

Do wierzchołków osiedla

Od wnętrza do zewnętrza

Przeciągnąć by po tej nici

Aż wyda dźwięk

Aż jęk

Po wszystkim tym

A trzeba przyznać

Że dręczył, drżał w powietrzu

Jakiś nieznośny spokój

Od co najmniej końca wakacji

Słońca było więcej niż zawsze

Ludzie uśmiechnięci

Inaczej jakoś

Złowrogo bo szczerze

To mogło uśpić

To mogło uśpić

To mogło uśpić czujność

Psy syte miast

Się oblizawszy

Kłapały

Pyski

Mlaski

To mogło uśpić

To mogło uśpić

To mogło uśpić czujność

I mnie, przyznam, nie mniej

Się chciało szczęście czuć

Czy jak by to nazwać, spokój

A trzeba było wiedzieć, że coś drga

A trzeba było mądrym być przed szkodą

Wtedy choroba weszła w płuca

Pół miasta charczało w tramwajach

A mówi się we wschodnich medycynach

Znajomy, właściciel baru «Sajgon»

Wyznawca buddy, akupunktury, mówił

Były narkoman i alkoholik

Były piosenkarz czy też muzyk

Były katolik, były rozwodnik

Kompletny były degenerat

Akupunktura, medycyna rozumiesz wschodu

Że to od duszy idzie

Choróbsko ciała od duszy

To jaką ma duszę

Ludność miasta

Która tak licznie

Zaczęła kasłać?

Przeleżę tydzień

Nieprzeleżane

Nie było czasu

Niewyleczone

A już mi huczał cały wielki zestaw gróźb

Nad głową, wiecznego potępienia

Cały wielki zestaw pokus

Rozhuczał się, że w sumie można było

Tylko płynąć dalej, no to płynę

To jaką ma duszę

Ludność miasta

Która tak licznie

Zaczęła kasłać?

È quello prima del buio

Ora inerte

Sulla via di casa

Su quali pensieri pesanti

Sospiri

Immagina lo strato sul fondo del vetro

Zucchero nel tè dalla nonna

Patetico e toccante

Sedimento, segno

Rimangono una traccia nebulosa nella memoria

Dopo tutto questo

Novembre sta rallentando

Lanterne dietro una tenda

Pixel sulla strada

Giallo rosso

E umidità bianca, nebbia

Diversi punti di attacco

In una dimensione nota

Cucio, allungo il filo su di loro

Segno il territorio degli eventi

Dalla lampada

Ai vertici della tenuta

Dall'interno verso l'esterno

Tira su questo filo

Finché non emette un suono

Fino a un gemito

Dopo tutto questo

E devi ammetterlo

Che tormentava, tremava nell'aria

Una pace insopportabile

Almeno dalla fine della vacanza

C'era più sole che mai

Gente sorridente

Altrimenti in qualche modo

Sinistro perché onestamente

Potrebbe farti addormentare

Potrebbe farti addormentare

Potrebbe calmare la mia vigilanza

I cani riempiono le città

Dopo aver leccato le mie labbra

Hanno scattato

Le bocche

Mlaski

Potrebbe farti addormentare

Potrebbe farti addormentare

Potrebbe calmare la mia vigilanza

E io, lo ammetto, nientemeno

Volevi provare la felicità

O come lo chiameresti, calmo

E dovevi sapere che qualcosa stava vibrando

E dovevi essere saggio dal male

Poi la malattia è entrata nei polmoni

I tram sferragliavano per mezza città

Ed è parlato nella medicina orientale

Amico, titolare del bar «Saigon»

Seguace dell'agopuntura buddista, ha detto

Ex tossicodipendente e alcolizzato

Ex cantante o musicista

Ex cattolico, ex divorziato

Erano un completo degenerato

L'agopuntura, tu capisci la medicina dell'Oriente

Che viene dall'anima

La malattia del corpo dall'anima

Che tipo di anima ha

Popolazione cittadina

Che così numerosi

Ha iniziato a tossire?

Starò una settimana

Non trattati

Non c'era tempo

Non trattati

E già una grande serie di minacce risuonava per me

In alto, dannazione eterna

Tutta una grande serie di tentazioni

Ha iniziato a canticchiare che era possibile

Continua a nuotare, quindi sto nuotando

Che tipo di anima ha

Popolazione cittadina

Che così numerosi

Ha iniziato a tossire?