Epistel 81 - Cornelis Vreeswijk

Maurits, ach Maurits, je schaduw verdwijnt

Zie hem in het duister verzinken

Zie goud en purper, dat weelderig schijnt

In de modder zinken

Hoor de klokken van de beiaardier

Zie de veerman op de dode rivier

Zie de laatste haven

Daarom, ach Maurits, laat ons aldus hier

Zoetelief begraven

Ach, langgezochte, verborgen plek

Waar wij de tranen doen plengen

Waar tijd en dood de wijsheid en de gek

Tot een mengsel mensen

Daar is geen afgunst meer, geen nijd en geen haat

En het geluk, toch anders altijd paraat

Zal op het graf niet gaan dansen

Vijanden, Maurits, ze komen te laat

Met gebroken lansen

De beiaardier slaat de maat van het spel

Hij laat de grote klok draaien

Misdienaar doet er zijn beste, jawel

Laat de wierook zwaaien

Langs het pad, dat naar de tempel toe voert

Groeien rozen, en de tortelduif koert

Achter omfloerste vanen

Roffelt de trom en de rouwstoet, ontroerd

Lost zich op in tranen

Aldus belandde in haar allerlaatste bed

De vrouw van de pijpendraaier

Nu is het uit met de dagelijkse pret

Arme armoedzaaier

Van de tapkast tot het graf, zij aan zij

Staan de broeders in een treurige rij

Weent gij, brave borsten

Dorst had ze steeds, net als ik, net als jij

En wij blijven dorsten

Maurice, oh Maurice, la tua ombra scompare

Guardalo sprofondare nell'oscurità

Ecco l'oro e la porpora, che brillano in abbondanza

Affondare nel fango

Ascolta le campane del carillonneur

Guarda il traghettatore sul fiume morto

Vedi l'ultimo porto

Perciò, o Maurizio, lasciaci così qui

Tesoro sepolto

Ah, luogo tanto cercato e nascosto

Dove versiamo lacrime

Dove il tempo e la morte la saggezza e il pazzo

A un misto di persone

Non c'è più invidia, invidia e odio

E la fortuna, altrimenti sempre pronta

Non ballerà sulla tomba

I nemici, Maurits, arrivano troppo tardi

Con lance spezzate

Il carillonneur batte il ritmo del gioco

Fa funzionare il grande orologio

Il chierichetto fa del suo meglio, sì

Muovi l'incenso

Lungo il sentiero che porta al tempio

Le rose crescono e la tortora tuba

Dietro alette velate

Rulla il tamburo e il corteo funebre, commosso

Si scioglie in lacrime

Finì così nel suo ultimo letto

La moglie del tornitore di pipe

Ora è finita con il divertimento quotidiano

Povero povero

Dal bar alla tomba, fianco a fianco

I fratelli stanno in una fila triste

Piangete, seni coraggiosi

Aveva sempre sete, proprio come me, proprio come te

E continuiamo ad avere sete